هر آنچه گه باید در مورد اختلال دوقطبی بدانید

علل و علائم اختلال دوقطبی چیست و چگونه درمان می‌شود؟/ love magazine

اختلال دوقطبی باعث تغییر در خلق و خو، انرژی و سطح فعالیت می‌شود. یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی به طور معمول حداقل یک دوره خلق و خوی بالا یا شیدایی و یک دوره خلق پایین یا افسردگی را تجربه می‌کند.

اختلال دوقطبی قبلا به عنوان افسردگی شیدایی شناخته می‌شد و می‌تواند زندگی روزمره فرد را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. با این حال تاثیرات آن بین افراد متفاوت است و با درمان و حمایت مناسب بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی زندگی کامل و سازنده ای خواهند داشت.

به طور متوسط علائم در حدود 25 سالگی شروع می‌شود اما می‌تواند در سال های نوجوانی یا بعد از آن ظاهر شود و همه افراد را بدون در نظر گرفتن جنسیت تحت تاثیر قرار می‌دهد.

این مقاله بیشتر توضیح می‌دهد که اختلال دوقطبی چیست و راه های تشخیص، درمان و علل اختلال دوقطبی را توضیح می‌دهد.

اختلال دوقطبی چیست؟

با توجه به اتحاد ملی بیماری های روانی (NAMI)، اختلال دوقطبی حدود 2.8٪ از جمعیت ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این یک وضعیت سلامت روان است که باعث تغییرات غیرعادی در تمرکز، خلق و خو، سطح فعالیت و انرژی فرد می‌شود.

منبع مورد اعتماد موسسه ملی سلامت روان (NIMH) علائم اصلی اختلال دوقطبی را به صورت دوره های متناوب خلق و خوی بالا و پایین توصیف می‌کند. تغییرات در سطح انرژی، الگوهای خواب، توانایی تمرکز و سایر علائم می‌تواند به شدت بر رفتار، کار، روابط و سایر جنبه های زندگی فرد تأثیر بگذارد.

اکثر افراد در برخی مواقع تغییرات خلقی را تجربه می‌کنند اما تغییرات مربوط به اختلال دوقطبی شدیدتر از تغییرات خلقی معمولی است. علائم دیگری نیز ممکن است رخ دهد. به عنوان مثال برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، روان پریشی را تجربه می‌کنند که می‌تواند شامل توهمات و پارانویا باشد.

بین دوره‌ها، خلق و خوی فرد ممکن است برای ماه‌ها یا سال‌ها ثابت باشد، به‌ویژه اگر یک برنامه درمانی را دنبال کند.

درمان به بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی کمک می‌کند تا بتوانند کار کنند، درس بخوانند و زندگی کامل و پرباری داشته باشند. با این حال زمانی که درمان به فرد کمک می‌کند تا احساس بهتری داشته باشد ممکن است داروی خود را متوقف کند. اگر این اتفاق بیفتد علائم ممکن است بازگردند.

برخی از جنبه های اختلال دوقطبی می‌تواند احساس خوبی در فرد ایجاد کند. در طول خلق و خوی بالا آنها ممکن است متوجه شوند که اجتماعی تر، پرحرف تر و خلاق تر هستند . با این حال خلق و خوی بالا بعید است که دوام بیاورد. حتی اگر چنین شود ممکن است حفظ توجه یا دنبال کردن برنامه ها دشوار باشد.

انواع اختلال دوقطبی

سه نوع اختلال دوقطبی وجود دارد: اختلال دوقطبی I، اختلال دوقطبی II و سیکلوتیمیا. آنها بر اساس علائم و مدت زمان معیارهای تشخیصی مختلفی دارند.

اختلال دوقطبی I:

معیارهای اختلال دوقطبی I عبارتند از :

• دوره های شیدایی که حداقل 7 روز طول می‌کشد یا علائم شیدایی شدید که نیاز به مراقبت های پزشکی فوری دارند.
• اپیزودهای افسردگی احتمالی که معمولاً تا 2 هفته طول می‌کشد.
• اپیزودهای مختلط هر دو علائم شیدایی و افسردگی که با هم رخ می‌دهند.

اختلال دوقطبی II:

اختلال دوقطبی II شامل دوره های هیپومانیا است و افسردگی اغلب حالت غالب است. برای تشخیص اختلال دوقطبی II، فرد باید یک یا چند دوره افسردگی و حداقل یک دوره هیپومانیک داشته باشد. فرد مبتلا به هیپومانیا ممکن است احساس و عملکرد خوبی داشته باشد اما خلق و خوی او ثابت نخواهد بود و خطر ابتلا به افسردگی وجود دارد.

سیکلوتیمیا:

سرویس بهداشت ملی (NHS) در بریتانیا بیان می‌کند که سیکلوتیمیا شکل خفیفی از اختلال دوقطبی است. این اختلال که به عنوان اختلال سیکلوتایمیک نیز شناخته می‌شود شامل نشانه‌های عودکننده هیپومانیا و افسردگی است که به اندازه کافی شدید نیستند یا آنقدر طول نمی‌کشند که به عنوان دوره‌های هیپومانیک یا افسردگی کامل شناخته شوند.

علائم اختلال دوقطبی

به گفته NAMI، علائم اختلال دوقطبی بین افراد متفاوت است. برای برخی افراد یک قسمت ممکن است چند روز یا چند هفته طول بکشد. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نیز معمولا دوره های طولانی بدون علائم را تجربه می‌کنند.

دیگران ممکن است  خلق و خوی بالا و پایین را به طور همزمان یا متوالی تجربه کنند. هنگامی که این اپیزودهای خلقی به طور همزمان اتفاق می‌افتد به عنوان یک حالت مختلط شناخته می‌شود.

شیدایی و هیپومانیا:

شیدایی و هیپومانیا خلق و خوی بالا هستند و شیدایی عموماً شدیدتر از هیپومانیا است. علائم می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• افزایش انرژی و فعالیت
• احساس بی قراری
• خلق و خوی بیش از حد خوب و سرخوشانه
• صحبت کردن سریع یا پریدن از یک فکر به فکر دیگر
• تحریک پذیری شدید
• مشکل در تمرکز
• احساس نیاز به خواب کمتر از حد معمول
• باورهای غیر واقعی به قدرت ها و توانایی های خود
• افزایش میل جنسی
• رفتارهایی که ممکن است مضر، پرخاشگرانه یا خطرناک باشد
• انکار اینکه ممکن است چیزی اشتباه باشد

برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است پول زیادی خرج کنند، از داروهای تفریحی استفاده کنند، الکل مصرف کنند و در فعالیت های خطرناک و نامناسب شرکت کنند.

دوره افسردگی:

در طول یک دوره افسردگی، یک فرد ممکن است موارد زیر را تجربه کند:

• غم و اضطراب
• تغییرات در الگوی خواب
• بی قراری یا بی حالی
• مشکل در تمرکز یا تصمیم گیری
• آهسته صحبت کردن
• فراموشی
• عدم علاقه به فعالیت ها
• احساس ناتوانی در انجام کارهای ساده
• احساس بی ارزشی یا ناامیدی

در موارد شدید فرد ممکن است افکار یا رفتارهای خودکشی را نیز تجربه کند.

اگر یک دوره شیدایی یا افسردگی بسیار شدید باشد ممکن است فرد علائم روان پریشی را تجربه کند. آنها ممکن است در تمایز بین خیال و واقعیت مشکل داشته باشند. بر اساس یک بررسی تحقیقاتی در سال 2022، بیش از 50٪ منبع مورد اعتماد افراد مبتلا به اختلال دوقطبی علائم روان پریشی را در مقطعی تجربه می‌کنند.

علائم روان پریشی ممکن است شامل توهم، هذیان یا هر دو باشد. توهم زمانی است که شخصی چیزی را می‌بیند، می‌شنود یا بو می‌کند که وجود ندارد. هذیان زمانی است که شخص با وجود شواهدی مبنی بر دروغ بودن چیزی را باور می‌کند.

علل اختلال دوقطبی

به گفته منبع (NIMHT) به نظر می‌رسد اختلال دوقطبی از ترکیبی از عوامل ایجاد می‌شود. مانند:

• عوامل ژنتیکی: اختلال دوقطبی در افرادی که یکی از اعضای خانواده آنها به این عارضه مبتلا هستند شایع تر است و چندین ویژگی ژنتیکی ممکن است درگیر باشد.
• ویژگی‌های بیولوژیکی: عدم تعادل در انتقال‌ دهنده‌های عصبی یا هورمون‌هایی که بر مغز تأثیر می‌گذارند ممکن است نقش داشته باشند.
• عوامل محیطی: رویدادهای زندگی مانند سوء استفاده، استرس روانی، یک فقدان قابل توجه یا یک رویداد آسیب زا ممکن است باعث ایجاد یک دوره اولیه شود.

راه های تشخیص اختلال دوقطبی

یک متخصص بهداشت روان یا مراقبت های بهداشتی می‌تواند اختلال دوقطبی را با استفاده از معیارهای تعیین شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی تشخیص دهد.

منبع (NIMHT) توضیح می‌دهد که برای دریافت تشخیص اختلال دوقطبی I، فرد باید حداقل 7 روز یا کمتر از 7 روز علائم شیدایی را تجربه کرده باشد و علائم باید به اندازه کافی شدید باشد که فرد نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد. آنها همچنین ممکن است یک دوره افسردگی حداقل 2 هفته داشته باشند.

برای تشخیص اختلال دوقطبی II، فرد باید حداقل یک چرخه هیپومانیا و افسردگی را تجربه کرده باشد. یک متخصص مراقبت های بهداشتی ممکن است معاینه فیزیکی انجام دهد و آزمایش های تشخیصی از جمله آزمایش خون و ادرار را برای کمک به رد سایر علل علائم تجویز کند.

تشخیص اختلال دوقطبی برای یک متخصص مراقبت های بهداشتی می‌تواند چالش برانگیز باشد. اگر فردی روان پریشی داشته باشد یک متخصص مراقبت های بهداشتی ممکن است بیماری او را به عنوان اسکیزوفرنی تشخیص دهد. سایر عوارضی که ممکن است با اختلال دوقطبی رخ دهد عبارتند از:

• مصرف مواد برای مقابله با علائم
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
• اختلال اضطراب
• اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)

منبع (NIMHT) از متخصصان مراقبت های بهداشتی می‌خواهد که برای جلوگیری از تشخیص اشتباه به دنبال نشانه های شیدایی در تاریخچه فرد باشند. برخی از داروهای ضد افسردگی می‌توانند در برخی افراد باعث شیدایی شوند. در حالی که یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است دوره هایی از خلق و خوی خنثی را بدون علائم تجربه کند، اختلال دوقطبی یک بیماری مادام العمر است.

راه های درمان اختلال دوقطبی

هدف درمان، تثبیت خلق و خوی فرد و کاهش شدت علائم است و هدف کمک به فرد برای عملکرد موثر در زندگی روزمره است. راه های درمان اختلال دوقطبی شامل ترکیبی از درمان‌ها از جمله:

داروها:

• داروهای ضد روان پریشی
• تثبیت کننده های خلق و خو
• داروهای ضد افسردگی در برخی موارد

روان درمانی:

• درمان شناختی رفتاری (CBT)
• درمان خانواده محور

استراتژی های خود مدیریتی:

• آموزش به شرط
• یادگیری تشخیص علائم اولیه یک دوره

درمان های مکمل:

• ورزش
• مراقبه
• مراقبت از خود مانند داشتن خواب با کیفیت و ثابت

تشخیص صحیح و یافتن درمان مناسب ممکن است زمان ببرد. هر فرد مبتلا به اختلال دوقطبی نیازهای متفاوتی دارد و علائم آن بسیار متفاوت است.

خلاصه

اختلال دوقطبی یک وضعیت جدی سلامت روان است که شامل تغییرات در خلق و خو، سطح انرژی و توجه، همراه با علائم دیگر است. این می‌تواند زندگی یک فرد را به شدت مختل کند اما درمان می‌تواند چشم انداز و رفاه فرد را به شدت بهبود بخشد.

درمان ممکن است تغییرات خلقی را به طور کامل حذف نکند اما همکاری نزدیک با یک متخصص مراقبت های بهداشتی می‌تواند علائم را قابل کنترل تر کند و کیفیت زندگی را به حداکثر برساند.

love magazine love magazine علل اختلال دوقطبی علل اختلال دوقطبی علل اختلال دوقطبی راه های درمان راه های درمان راه های درمان