هر آنچه که باید درباره بیماری اسکیزوفرنی بدانید

علل و علائم اسکیزوفرنی چیست و برای درمان آن چه باید کرد؟/ love magazine

علائم اسکیزوفرنی معمولا در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی ظاهر می‌شود و می‌تواند بر گفتار، تفکر، احساسات و همچنین تعاملات اجتماعی و سایر فعالیت های روزمره تأثیر بگذارد.

این یک بیماری نسبتاً غیرمعمول است که حدود 0.25 الی 0.64٪ از مردم ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند تأثیر عمیقی بر زندگی یک فرد و همچنین زندگی اطرافیان وی داشته باشد. اسکیزوفرنی یک بیماری مادام العمر است اما درمان می‌تواند به مدیریت علائم کمک کند.

این مقاله به علل و علائم اسکیزوفرنی و برخی از گزینه های درمانی موجود می‌پردازد.

اسکیزوفرنی معمولاً چه زمانی ایجاد می‌شود؟

علائم اسکیزوفرنی معمولاً زمانی ظاهر می‌شوند که فرد در اواخر نوجوانی یا اوایل 30 سالگی است و در مردان زودتر از زنان رشد می‌کنند. گاهی اوقات یک فرد از دوران کودکی شروع به نشان دادن رفتارهای غیرعادی می‌کند اما این رفتارها تنها با افزایش سن اهمیت پیدا می‌کنند. در برخی دیگر علائم ممکن است به طور ناگهانی ظاهر شوند.

انواع اسکیزوفرنی

طبقه بندی و انواع اسکیزوفرنی در طول سال ها تغییر کرده است. پیش از این متخصصان سلامت اسکیزوفرنی را به عنوان یکی از پنج نوع زیر طبقه بندی می‌کردنند:

• نوع پارانوئید
• نوع بی نظم
• نوع کاتاتونیک
• نوع تمایز نیافته
• نوع باقی مانده

با این حال پزشکان دیگر انواع اسکیزوفرنی را طبقه بندی نمی‌کنند. راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) راهنمای دستی متخصصان سلامت روان برای تشخیص شرایط سلامت روان است. این به این دلیل است که کارشناسان بهداشت خاطرنشان کردند که انواع قبلی دارای ویژگی‌ها و نشانه‌های همپوشانی زیادی هستند.

علائم اسکیزوفرنی

اسکیزوفرنی افراد را به طرق مختلف تحت تاثیر قرار می‌دهد اما برخی از علائم مشترک وجود دارد که شامل:

• گفتار گیج کننده
• عدم بیان چهره
• عدم بیان احساسی
• کمبود انگیزه
• مشکل در تمرکز
• روان پریشی مانند هذیان و توهم
• تفکر و گفتار آشفته

بسیاری از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی متوجه نمی‌شوند که حالشان خوب نیست. توهمات و هذیان ها می‌تواند برای فردی که آنها را تجربه می‌کند بسیار واقعی به نظر برسد. این می‌تواند متقاعد کردن فرد برای درمان یا مصرف دارو را دشوار کند. آنها ممکن است از عوارض جانبی بترسند یا معتقد باشند که دارو به آنها آسیب می‌رساند.
اسکیزوفرنی معمولا در اواخر نوجوانی یا بالاتر ظاهر می‌شود اما می‌تواند کودکان را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

علل اسکیزوفرنی

هنگامی که عوامل ژنتیکی و محیطی خاص با هم ترکیب شوند، احتمالا اسکیزوفرنی ایجاد می‌کند. برای مثال عوامل زیر ممکن است همگی در ایجاد اسکیزوفرنی نقش داشته باشند:

وراثت ژنتیکی:

اگر در خانواده ای سابقه اسکیزوفرنی وجود نداشته باشد،احتمال ابتلا به آن کم است. با این حال اگر یکی از والدینش تشخیص اسکیزوفرنی داشته باشد خطر ابتلا به فرد افزایش می‌یابد.

عدم تعادل شیمیایی در مغز:

به نظر می‌رسد اسکیزوفرنی زمانی ایجاد می‌شود که عدم تعادل انتقال دهنده عصبی دوپامین و احتمالا سروتونین در مغز وجود داشته باشد.

فاکتورهای محیطی:

عوامل محیطی که ممکن است خطر اسکیزوفرنی را افزایش دهند عبارتند از:

• تروما در هنگام تولد
• سوء تغذیه قبل از تولد
• عفونت های ویروسی
• عوامل روانی-اجتماعی مانند تروما
• داروها

در سال 2017 دانشمندان شواهدی پیدا کردند که نشان می‌دهد برخی از مواد موجود در حشیش می‌تواند باعث ایجاد اسکیزوفرنی در افراد مستعد به آن شود. با این حال برخی دیگر بیان کرده‌اند که ابتلا به اسکیزوفرنی ممکن است در وهله اول فرد را بیشتر مستعد مصرف حشیش کند.

راه های تشخیص اسکیزوفرنی

هیچ آزمایش تشخیصی برای ارزیابی اسکیزوفرنی وجود ندارد و پزشک با مشاهده رفتار فرد آن را تشخیص می‌دهد. آنها همچنین در مورد سابقه سلامت جسمی و روانی فرد سوال می‌پرسند. گفته می‌شود آنها ممکن است آزمایش هایی را برای رد سایر علل احتمالی علائم مانند تومور، آسیب مغزی یا بیماری روانی دیگر مانند اختلال دوقطبی توصیه کنند.

برای تشخیص اسکیزوفرنی پزشک از معیارهای منبع معتبر DSM-5 استفاده می‌کند. این راهنما معیارهایی را برای تشخیص طیف گسترده ای از شرایط سلامت روان ارائه می‌دهد. طبق معیارها فرد باید حداقل دو مورد از علائم زیر را به مدت یک ماه داشته باشد:

• توهمات
• گفتار بی نظم
• رفتار به شدت آشفته یا کاتاتونیک
• علائم منفی مانند فقدان تکلم یا عدم انگیزه

آنها همچنین باید در توانایی خود برای عملکرد در مدرسه یا محل کار، تعامل با دیگران یا انجام وظایف مراقبت از خود دچار اختلال قابل توجهی شوند. آنها همچنین باید علائمی داشته باشند که به مدت 6 ماه یا بیشتر ادامه داشته باشد. این علائم همچنین نباید به دلیل بیماری دیگر، داروی تجویز شده یا استفاده از مواد دیگر باشد.

راه های درمان اسکیزوفرنی

اسکیزوفرنی یک بیماری مادام العمر است اما درمان موثر می‌تواند به فرد در مدیریت علائم، جلوگیری از عود و اجتناب از بستری شدن در بیمارستان کمک کند. تجربه هر فرد متفاوت خواهد بود و پزشک درمان را متناسب با فرد تنظیم می‌کند. برخی از گزینه های درمانی بالقوه عبارتند از:

• داروهای ضد روان پریشی: اگر افراد داروهای تزریقی را انتخاب کنند که بسته به نوع دارو می‌تواند تا 3 ماه طول بکشد، می‌توانند روزانه یا کمتر از اینها استفاده کنند.
• مشاوره: مشاوره سلامت روان می‌تواند به افراد کمک کند تا مهارت های مقابله ای را توسعه دهند و اهداف زندگی خود را دنبال کنند.
• مراقبت ویژه: این امر دارو، مشارکت خانواده و خدمات آموزشی را در یک رویکرد جامع ادغام می‌کند. برخی از داروهای رایج برای اسکیزوفرنی عبارتند از ریسپریدون (ریسپردال)، اولانزاپین (Zyprexa)، کوتیاپین (Seroquel)، زیپراسیدون (Geodon)، کلوزاپین (کلوزاریل)، هالوپریدول (Haldol)

گفته می‌شود بسیاری از داروهای قدیمی ممکن است اثرات نامطلوبی از جمله علائم عصبی داشته باشند. داروهای جدیدتر معمولاً عوارض جانبی متفاوتی مانند افزایش وزن دارند. برای فرد ضروری است که برنامه درمانی خود را ادامه دهد حتی اگر علائم بهبود یابد. اگر فرد مصرف دارو را متوقف کند علائم ممکن است عود کند.

اگر اسکیزوفرنی درمان نشود چه اتفاقی می‌افتد؟

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی درمان‌ نشده نسبت به افرادی که تحت درمان قرار گرفته‌اند بیشتر در معرض آسیب رساندن به خود و خشونت نسبت به دیگران هستند.

یک مطالعه در سال 2015 در چین نتایج را برای 123572 فرد مبتلا به اسکیزوفرنی درمان شده و درمان نشده 14 سال پس از تشخیص مقایسه کرد. محققان همچنین دریافتند که 57.3 درصد از افرادی که تحت درمان قرار گرفتند بهبودی جزئی یا کامل را تجربه کردند، در مقایسه با 29.8 درصد در گروهی که هرگز درمان نشدند.

اگر فردی علائم اسکیزوفرنی را نشان می‌دهد مهم است که به موقع درمان شود.

خلاصه

اسکیزوفرنی یک بیماری طولانی مدت است که می‌تواند به شدت بر توانایی عملکرد فرد تأثیر بگذارد. این اثرات می‌تواند بر اطرافیان فرد مبتلا نیز تأثیر بگذارد. درمانی در دسترس است که می‌تواند به فرد در مدیریت علائم خود کمک کند. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نیز از حمایت خانواده، دوستان و خدمات اجتماعی خود بهره مند خواهند شد.
هر کسی که از فرد مبتلا به اسکیزوفرنی مراقبت می‌کند می‌تواند با یادگیری نحوه تشخیص شروع یک دوره، تشویق فرد به پایبندی به برنامه درمانی خود و حمایت از او از طریق تجربه کمک کند.

love magazine love magazine راه های درمان راه های درمان راه های درمان راه های درمان