هر آنچه که باید درباره عدم تحمل لاکتوز بدانید

عدم تحمل لاکتوز: علائم، علل، تشخیص و را های درمان آن/ love magazine

عدم تحمل لاکتوز زمانی اتفاق می‌افتد که بدن فرد نتواند قند موجود در شیر (معروف به لاکتوز) را به دلیل سطوح پایین آنزیم لاکتاز تجزیه کند و مصرف شیر و لبنیات می‌تواند منجر به نفخ و اسهال شود. اجتناب از محصولات لبنی یا مصرف مکمل های لاکتاز ممکن است کمک کننده باشد.

لاکتوز قندی است که فقط در شیر یافت می‌شود. همچنین در محصولات لبنی و محصولات تهیه شده از شیر از جمله پنیر و بستنی وجود دارد. اگر فردی به عدم تحمل لاکتوز مبتلا باشد، دستگاه گوارش او آنزیمی به نام لاکتاز بسیار کمی تولید می‌کند. لاکتاز برای تجزیه لاکتوز مورد نیاز است.

عدم تحمل لاکتوز با حساسیت به شیر متفاوت است. در حساسیت به شیر بدن به پروتئین شیر واکنش نشان می‌دهد نه قند شیر. آلرژی به شیر می‌تواند منجر به علائم شدید از جمله آنافیلاکسی شود. در سرتاسر جهان تخمین زده شده است که 68 درصد از مردم در هضم لاکتوز مشکل دارند.

این مقاله به علائم، تشخیص، علل و درمان عدم تحمل لاکتوز می‌پردازد. همچنین در مورد غذاهایی که باید اجتناب شود و جایگزین های لبنیات صحبت می‌کند.

علائم عدم تحمل لاکتوز

افراد مبتلا به عدم تحمل لاکتوز پس از خوردن یا نوشیدن شیر یا محصولات لبنی حاوی لاکتوز علائمی را تجربه می‌کنند که می‌تواند از ناراحتی خفیف تا یک واکنش شدید متغیر باشد و این بستگی به میزان لاکتاز تولید شده توسط بدن و میزان مصرف لاکتوز دارد.

اکثر افراد مبتلا به عدم تحمل لاکتوز می‌توانند مقداری لاکتوز را بدون داشتن علائمی مصرف کنند. هر فردی سطح تحمل متفاوتی دارد. علائم عدم تحمل لاکتوز می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• نفخ
• درد و گرفتگی شکم
• نفخ شکم
• حالت تهوع
• اسهال
• آروغ زدن

فرد ممکن است 30 دقیقه تا 2 ساعت پس از مصرف لاکتوز تمایل ناگهانی به استفاده از حمام داشته باشد. اسهال مزمن می‌تواند منجر به کم آبی بدن شود، بنابراین در صورت داشتن اسهال نوشیدن مقدار زیادی آب برای افراد مهم است.

علل عدم تحمل لاکتوز

لاکتاز آنزیمی است که در روده کوچک تولید می‌شود. بدن از لاکتاز برای تجزیه لاکتوز به اجزایی به نام گالاکتوز و گلوکز استفاده می‌کند و سپس گلوکز به جریان خون جذب می‌شود.

اگر سطح لاکتاز فرد پایین باشد، لاکتوز تجزیه نمی‌شود و جذب جریان خون نمی‌شود. در عوض به روده بزرگ یا کولون حرکت می‌کند. باکتری های روده بزرگ با تولید گاز بیشتر به هر محصول حاوی لاکتوز واکنش نشان می‌دهند که می‌تواند منجر به ناراحتی و سایر علائم ناخوشایند برای فرد شود.

در برخی مناطق افراد بیشتری حامل ژنی هستند که به آنها اجازه هضم لاکتوز را می‌دهد. عدم تحمل لاکتوز در افرادی که اهل اروپا هستند یا خانواده‌هایشان اروپایی هستند کمتر دیده می‌شود.

برخی افراد بر این باورند که نوشیدن شیر برای مردم طبیعی نیست زیرا انسان تنها پستانداری است که پس از گرفته شدن از شیر به مصرف محصولات شیر ادامه می‌دهد. آنها استدلال می‌کنند که عدم تحمل لاکتوز یک وضعیت پزشکی نیست بلکه یک اتفاق طبیعی است.

انواع عدم تحمل و کمبود لاکتوز

عدم تحمل لاکتوز اغلب ارثی است و انواع آن عبارتند از:

• کمبود لاکتاز اولیه که شایع ترین نوع عدم تحمل لاکتوز است. این ژنتیکی است و علائم اغلب زمانی ظاهر می‌شود که نوزاد از شیر گرفته می‌شود. در این حالت تولید لاکتاز کاهش می‌یابد و علائم عدم تحمل ظاهر می‌شود.
• کمبود مادرزادی لاکتاز زمانی است که فرد با یک جهش ژنتیکی به دنیا می‌آید و منجر به تولید لاکتاز بسیار کم یا بدون آن می‌شود.
• کمبود لاکتاز خانوادگی زمانی است که فرد لاکتاز کافی تولید می‌کند اما فرد لاکتوز را برای جذب در جریان خون تجزیه نمی‌کند.

در برخی از افراد سطح لاکتاز از سنین پایین کاهش می‌یابد اما علائم آن ممکن است تا زمانی که کودک بزرگتر یا بزرگسال نیستند ظاهر نشود. همچنین وضعیتی به نام کمبود لاکتاز ثانویه وجود دارد که در آن مشکل در روده کوچک منجر به تولید بسیار کم لاکتاز می‌شود. علل احتمالی آن عبارتند از:

• جراحی روده
• بیماری کرون
• کولیت زخمی
• شیمی درمانی
• بیماری سلیاک
• گاستروانتریت
• سندرم روده تحریک‌پذیر

اگر بیماری زمینه ای مزمن باشد مانند بیماری کرون، عدم تحمل ناشی از آن اغلب طولانی مدت است. عدم تحملی که با یک بیماری کوتاه مدت مانند گاستروانتریت شروع می‌شود به طور معمول ظرف چند روز یا چند هفته از بین می‌رود.

راه های تشخیص

اگر فردی مشکوک به عدم تحمل لاکتوز است می‌تواند یک دفترچه یادداشت غذایی داشته باشد که در آن غذاهایی که می‌خورد و علائمی که ایجاد می‌شود را فهرست کند. این می‌تواند به آنها و پزشکشان کمک کند تا بفهمند کدام غذاها باعث ایجاد علائم می‌شوند.

اکثر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی توصیه می‌کنند که افراد برای مدتی رژیم غذایی بدون لاکتوز را امتحان کنند تا ببینند آیا علائم بهبود می‌یابند یا خیر. برخی از آزمایش ها می‌توانند عدم تحمل لاکتوز را تشخیص دهند. آن ها عبارتنداز:

• تست تنفس هیدروژن: فرد یک شب ناشتا است و سپس صبح روز بعد محلول لاکتوز مصرف می‌کند. سپس یک پزشک سطح هیدروژن موجود در هوای بازدمی را اندازه گیری می‌کند. سطوح بالای هیدروژن نشان دهنده عدم تحمل لاکتوز است.
• تست تحمل لاکتوز: فرد محلول لاکتوز مصرف می‌کند و پزشک برای اندازه گیری سطح گلوکز از خون نمونه می‌گیرد. اگر سطح گلوکز خون ثابت بماند، بدن لاکتوز را به درستی تجزیه نکرده است.
• آزمایش نمونه مدفوع: تست های تحمل لاکتوز و آزمایش تنفس هیدروژن برای نوزادان مناسب نیستند، بنابراین ممکن است پزشک آزمایش مدفوع را انجام دهد. سطوح بالای استات و سایر اسیدهای چرب در مدفوع می‌تواند نشانه عدم تحمل لاکتوز باشد.

پزشکان همچنین می‌خواهند شرایط دیگری را که می‌توانند علائم مشابهی ایجاد کنند را بررسی می‌کنند. اینها شامل بیماری التهابی روده، سندرم روده تحریک پذیر و بیماری سلیاک است.

راه های درمان آن

برای جلوگیری از علائم فردی که دچار عدم تحمل لاکتوز شدید است نیاز به اجتناب از شیر و محصولات شیری مانند بستنی و سایر غذاهای فرآوری شده حاوی پودر شیر و آب پنیر دارد. اجتناب از لاکتوز ممکن است نیاز به آزمون و خطا داشته باشد اما برچسب گذاری مواد غذایی می‌تواند کمک کننده باشد.

بسیاری از افراد مبتلا می‌توانند تا 10 گرم لاکتوز یا حدود یک لیوان شیر را بدون علائم قابل توجهی تحمل کنند. گسترش مصرف در طول روز و مصرف محصولات حاوی لاکتوز همراه با وعده های غذایی می‌تواند تحمل را افزایش دهد.

افراد می‌توانند از مکمل های آنزیم لاکتاز که حاوی لاکتاز هستند برای تجزیه لاکتوز موجود در شیر و فرآورده های شیر استفاده کنند. این امر احتمال بروز علائم را کاهش می‌دهد.

غذاهایی که باید از خوردن آنها اجتناب کرد

بیشتر شیر و فرآورده های آن دارای لاکتوز هستند و در بسیاری از غذاهای فرآوری شده شیر و محصولات لبنی به آنها اضافه می‌شود. لاکتوز قندی است که در شیر اکثر پستانداران به مقدار مشابه یافت می‌شود به جز برخی از پستانداران دریایی. با این حال محصولات لبنی مختلف بسته به نحوه پردازش آنها می‌توانند حاوی مقادیر متفاوتی لاکتوز باشند.

هر محصولی که حاوی شیر، لاکتوز، آب پنیر، کشک، فرآورده های جانبی شیر، مواد جامد شیر خشک یا پودر شیر خشک بدون چربی باشد که در ترکیبات آن ذکر شده باشد، دارای لاکتوز خواهد بود. غذاهایی که معمولا حاوی لاکتوز هستند عبارتند از:

• کیک و بیسکویت
• پنیر
• سوپ های خامه ای
• فرنی
• شیر کاکائو
• پنکیک
• تخم مرغ همزده
• کشک

برای جلوگیری از علائم، فرد مبتلا باید برچسب مواد غذایی را به دقت بررسی کند زیرا برخی از غذاها ممکن است حاوی لاکتوز پنهان باشند. </span>برخی از آنها عبارتند از:

• نان ها
• غلات صبحانه
• مارگارین
• سوپ فوری
• آب نبات
• برخی از گوشت های فرآوری شده مانند ژامبون ورقه شده
• سس سالاد و سس مایونز

برخی از جایگزین های لبنیات

در بسیاری از جوامع محصولات لبنی منبع مهمی از مواد مغذی از جمله کلسیم، پروتئین و ویتامین‌های A، B12 و D هستند. هنگام حذف لبنیات دریافت این مواد مغذی از جاهای دیگر مهم است. برخی از محصولات لبنی جایگزین شامل شیر سویا، شیر بادام و پنیرهای جایگزین می‌باشد.

منابع این ویتامین ها غیر از لبنیات عبارتند از:

• کلسیم: جلبک دریایی، آجیل و دانه ها، لوبیا، پرتقال، انجیر، کینوا، کلم سبز، بامیه، کلم بروکلی، کلم پیچ و محصولات غنی شده مانند آب پرتقال و شیرهای گیاهی.
• ویتامین A: هویج، کلم بروکلی، سیب زمینی شیرین، روغن کبد ماهی، جگر، اسفناج، کدو تنبل، خربزه، طالبی، تخم مرغ، زردآلو، انبه و نخود فرنگی.
• ویتامین D: سطح ویتامین D را می‌توان با قرار گرفتن در معرض نور طبیعی خورشید، مصرف ماهی های چرب، زرده تخم مرغ، روغن کبد ماهی و برخی از شیرهای گیاهی غنی شده و همچنین سایر محصولات غنی شده از جمله بسیاری از غلات صبحانه افزایش داد.
• شیر بدون لاکتوز: فردی که علائم شدید دارد باید برچسب را بررسی کند تا مطمئن شود که سطح لاکتوز صفر است و نه فقط کاهش یافته است. شیرهای گیاهی نیز نسبت به شیر گاو پروتئین کمتری دارند.

خلاصه

عدم تحمل لاکتوز زمانی اتفاق می‌افتد که بدن فرد قادر به تجزیه پروتئین های موجود در شیر نباشد. این امر بسیار شایع است و می‌تواند علائم خفیف تا شدید ایجاد کند. در حا

لی که هیچ درمانی برای عدم تحمل لاکتوز وجود ندارد، افراد می‌توانند با پرهیز از شیر و محصولات حاوی شیر یا با مصرف آنزیم های لاکتاز از علائم آن جلوگیری کنند.

love magazine love magazine