نکاتی که ممکن است به مقابله با کودکان لجباز کمک کند

کودک لجباز و راه های برخورد با آن/love magazine

والدین کودکان اغلب با عصبانیت ها و نگرش های دوران کودکی دست و پنجه نرم می‌کنند. بنابراین اگر شما یکی از آنها هستید ما به شما کمک می‌کنیم تا بفهمید چگونه با یک کودک لجباز رفتار کنید.

لجبازی در کودکان امری طبیعی است اما این از مشکلات والدین کم نمی‌کند. کارهای ساده ای مانند خوابیدن، حمام کردن یا خوردن می‌تواند قانع کننده باشد و در نهایت منجر به مشاجره شود. پرداختن به این موضوع هر روز می‌تواند باعث ایجاد ناراحتی شود. بنابراین آشنایی کودک با عواقب چنین رفتاری ضروری است. شما همچنین باید از زحمات و رفتار خوب آنها قدردانی کنید تا آنها را وادار به گوش دادن به شما کند.

این مقاله به شما کمک می‌کند تا با چند نکته برای مقابله با کودک لجباز آشنا شوید.

ویژگی های یک کودک لجباز

هر کودکی که آزادانه برخورد می‌کند لجباز نیست. مهم است که قبل از انجام هر اقدام قوی متوجه شوید که آیا کودک شما لجباز است یا مصمم. کودکان با اراده قوی می‌توانند بسیار باهوش و خلاق باشند. آنها سؤالات زیادی می‌پرسند که ممکن است به عنوان شورش در نظر گرفته شود. از سوی دیگر کودکان لجباز به عقاید خود پایبند هستند و حاضر نیستند به آنچه شما می‌گویید گوش دهند.

در اینجا چند ویژگی دیگر وجود دارد که کودکان لجباز ممکن است نشان دهند:

• آنها نیاز شدیدی به تایید و شنیده شدن دارند، بنابراین ممکن است اغلب توجه شما را جلب کنند.
• آنها می‌توانند به شدت مستقل باشند.
• آنها متعهد هستند تا کاری را که دوست دارند انجام دهند.
• همه کودکان عصبانی می‌شوند اما افراد لجباز ممکن است این کار را بیشتر انجام دهند.
• آنها ویژگی های رهبری قوی دارند.
• آنها دوست دارند کارها را با سرعت خود انجام دهند.

مدیریت یک کودک لجباز ممکن است دشوار باشد اما چیز بدی نیست. کریستین ریچز، روانشناس بالینی و تحلیلگر رفتار توضیح می‌دهد که کودکان نوپا ممکن است سرسخت به نظر برسند زیرا دچار چندین تغییر رشدی می‌شوند. مقاومت آنها راهی است برای فهمیدن اینکه چه کاری می‌توانند یا نمی‌توانند انجام دهند.

روانشناسی و درک کودکان لجباز

اگر قاطعیت یکی از موارد قوی شماست، دوست دارید آن را در فرزندانتان نیز ببینید اما بخش دشوار این است که تفاوت بین قاطعیت و سرسختی را بدانید. پس چگونه یکی را از دیگری تشخیص می‌دهید؟

معنای فرهنگ لغت عزم «استحکام هدف» است. لجبازی به معنای داشتن عزم تزلزل ناپذیر برای انجام کاری یا عمل به روشی خاص است. به زبان ساده امتناع از تغییر افکار، رفتارها یا اعمال خود بدون توجه به فشار بیرونی برای انجام غیر آن است. لجبازی در کودکان می‌تواند ژنتیکی یا یک رفتار اکتسابی ناشی از تأثیرات محیطی باشد.

آلیسا رابرتز، روانشناس و متخصص پژوهش از مینیاپولیس می‌گوید: «عواملی که می‌توانند در لجبازی یا با اراده بودن کودکان نقش داشته باشند عبارتند از مرحله رشد، خلق و خو، شیوه فرزندپروری، عوامل استرس‌زا و نیازهای برآورده نشده آن‌ها».

برخورد با کودکان لجباز ممکن است به صبر و تلاش بیشتری نیاز داشته باشد زیرا باید الگوی رفتاری کودک خود را به دقت مشاهده و درک کنید. در ادامه نکاتی را به شما ارائه خواهیم داد که ممکن است در برخورد با کودکان لجباز به شما کمک کند.

نکاتی که ممکن است به مقابله با کودکان لجباز کمک کند

ممکن است کودک نوپا لجبازی داشته باشید که از ماندن در گهواره خود خودداری کند یا هر بار که سعی می‌کنید به او غذا بدهید قاشق غذای خود را کنار می‌زند، یا ممکن است با یک کودک شش ساله سر و کار داشته باشید که اصرار دارد هر روز یک لباس بپوشد و پاهای خود را زمین می‌زند تا از هر قانون یا دستوری که به او می‌دهید سرپیچی کند.

رابرتز معتقد است: «سرسختی یا اراده قوی می‌تواند یک ویژگی شخصیتی باشد اما لزوما ثابت یا دائمی نیست. رفتار کودکان تحت تأثیر عوامل درونی و بیرونی است که می‌تواند در طول زمان با رشد و تکامل آنها تغییر کند.»

اگر کودکی بدرفتاری می‌کند یا رفتار لجبازی از خود نشان می‌دهد، مهم است که علت اصلی را درک کرده و به روشی حمایتی و پرورشی به آن رسیدگی کنید. این می‌تواند شامل تعیین مرزها و انتظارات روشن، ایجاد امنیت و ثبات و ارائه تقویت مثبت برای رفتارهای مورد نظر باشد. در صورتی که این رفتار مشکلات یا نگرانی های قابل توجهی ایجاد می‌کند، جستجوی راهنمایی از یک روانشناس کودک یا سایر متخصصان سلامت روان نیز ممکن است مفید باشد.

در اینجا چند نکته وجود دارد که می‌تواند برای برخورد با لجبازی کودک شما مفید باشد.

1- سعی کنید گوش کنید

ارتباط یک خیابان دو طرفه است. اگر می‌خواهید فرزندتان به حرف‌های شما گوش کند، ابتدا باید مایل باشید که به حرف‌های او گوش دهید. کودکان لجباز ممکن است نظرات قوی داشته باشند و تمایل به بحث و جدل داشته باشند.

اگر احساس کنند که شنیده نمی‌شوند ممکن است سرکشی کنند. در بیشتر مواقع زمانی که فرزندتان اصرار دارد کاری را انجام دهد یا انجام ندهد، گوش دادن به صحبت‌های او و گفت‌وگوی آزاد در مورد آنچه که او را آزار می‌دهد می‌تواند به حل مؤثر مشکل کمک کند. به عنوان مثال اگر کودک شما برای تمام کردن ناهار عصبانی است به او به زور غذا ندهید. در عوض از آنها بپرسید که چرا نمی‌خواهند غذا بخورند، این ممکن است به دلیل بازیگوش بودن یا داشتن شکم درد باشد.

اگر می‌خواهید کودک پنج ساله لجبازتان به حرف شما گوش کند سعی کنید با آرامش با او صحبت کنید.

2- آنها را مجبور نکنید

وقتی بچه‌ها را مجبور به انجام کاری می‌کنید آنها تمایل دارند که عصیان کنند و هر کاری که نباید انجام می‌دهند. اصطلاحی که این رفتار را به بهترین شکل تعریف می‌کند، اراده متقابل است که یک ویژگی رایج کودکان لجباز است. ضد اراده غریزی است و تنها محدود به کودکان نیست. بنابراین سعی کنید با فرزندان خود ارتباط برقرار کنید.

به عنوان مثال مجبور کردن کودک شش ساله خود که اصرار دارد بعد از خوابش تلویزیون تماشا کند فایده ای ندارد. در عوض با آنها بنشینید و به آنچه که تماشا می‌کنند علاقه نشان دهید. وقتی نشان می‌دهید که اهمیت می‌دهید، بچه‌ها احتمالاً پاسخ می‌دهند.

کودکانی که با والدین یا مراقبان خود در ارتباط هستند می‌خواهند همکاری کنند. سوزان استیفلمن در کتاب خود به نام والدین بدون مبارزات قدرت می‌گوید: «ایجاد ارتباط تزلزل ناپذیر با کودکان سرکش، برخورد با آنها را آسان تر می‌کند.»

همین امروز اولین قدم برای برقراری ارتباط با فرزندتان را بردارید و او را در آغوش بگیرید.

3- به آنها گزینه انتخاب بدهید

اگر به کودک لجباز چهار ساله خود بگویید که باید تا ساعت 9 شب در رختخواب باشد، تنها چیزی که از او دریافت خواهید کرد یک “نه” است. اگر به او بگویید که اسباب بازی انتخابی شما را بخرد، او هرگز آن را نمی‌خواهد.

همیشه به آنها گزینه هایی برای انتخاب بدهید، نه دستورالعمل هایی که فضای انعطاف پذیری را حفظ کنند. به جای اینکه به آنها بگویید به رختخواب بروید از آنها بپرسید که آیا می‌خواهند قبل از خواب داستان A یا B را بخوانند.

فرزند شما می‌تواند به سرکشی خود ادامه دهد و بگوید: “من به رختخواب نمی‌روم!” وقتی این اتفاق افتاد آرام بمانید. می‌توانید همان کار را هر چند بار که لازم است و تا حد امکان با آرامش تکرار کنید، احتمالاً فرزندتان تسلیم می‌شود.

گفته می‌شود گزینه های زیاد نیز خوب نیستند. برای مثال درخواست از فرزندتان برای انتخاب یک لباس از کمد لباس ممکن است او را گیج کند. می‌توانید با به حداقل رساندن گزینه‌ها به دو یا سه لباس انتخاب شده توسط شما و درخواست از فرزندتان برای انتخاب از این مشکل اجتناب کنید.

4- آرامش خود را حفظ کنید

فریاد زدن بر سر یک کودک که نافرمانی می‌کند و جیغ می‌زند، مکالمه معمولی بین والدین و کودک را به یک مسابقه فریاد تبدیل می‌کند. فرزند شما ممکن است پاسخ شما را به عنوان دعوتی برای مبارزه کلامی تلقی کند که این فقط اوضاع را بدتر می‌کند. این به شما بستگی دارد که در بزرگسالی مکالمه را به یک نتیجه عملی هدایت کنید. به فرزندتان کمک کنید تا نیاز به انجام کار یا رفتاری خاص را درک کنند.

آنچه را که برای آرام ماندن لازم است انجام دهید مثل مدیتیشن، ورزش یا گوش دادن به موسیقی. موسیقی آرامش بخش را در خانه پخش کنید تا حتی فرزندان شما هم بتوانند گوش کنند. هر چند وقت یکبار موسیقی مورد علاقه فرزندتان را پخش کنید. به این ترتیب می‌توانید رای آن‌ها را به دست آورید و همچنین به آن‌ها اجازه دهید که از پیچ و خم خارج شوند.

تغییر تمرکز راه خوبی برای آرام کردن و کنترل خلق و خوی شماست. به جای فکر کردن به موقعیت یا فردی که باعث عصبانیت شده است ممکن است سعی کنید به چیزهایی فکر کنید که خلق و خوی شما را بالا می‌برند. این ممکن است شامل انجام یک فعالیت یا پیاده روی باشد.

5- به آنها احترام بگذارید

اگر به فرزندتان اقتدار را تحمیل کنید احتمالاً نمی‌پذیرد. بنابراین در اینجا چند راه وجود دارد که می‌توانید احترام و حمایت را در رابطه خود الگو برداری کنید:

• به دنبال همکاری باشید و بر پایبندی به دستورالعمل ها اصرار نکنید.
• قوانین ثابتی برای همه فرزندان خود داشته باشید و فقط به این دلیل که آن را راحت می‌دانید سست نباشید.
• با آنها همدردی کنید و هرگز احساسات یا ایده های آنها را نادیده نگیرید.
• اجازه دهید فرزندانتان هر کاری که می‌توانند برای خودشان انجام دهند، از وسوسه انجام کاری برای آنها دوری کنید تا از بار آنها بکاهید. این همچنین به آنها می‌گوید که شما به آنها اعتماد دارید.
• آنچه را که می‌گویید انجام دهید.

6- با آنها مشارکت کنید

کودکان لجباز یا با اراده به نحوه برخورد شما با آنها بسیار حساس هستند. بنابراین مراقب لحن، زبان بدن و واژگانی که استفاده می‌کنید باشید. وقتی از رفتار شما ناراحت می‌شوند برای محافظت از خود کاری را انجام می‌دهند که بهتر می‌دانند، به عنوان مثال شورش می‌کنند، حرف می‌زنند و پرخاشگری نشان می‌دهند.

تغییر نحوه برخورد با یک کودک لجباز می‌تواند واکنش آنها را نسبت به شما تغییر دهد. به جای اینکه به آنها بگویید چه کاری انجام دهند، با آنها شریک شوید. از جملاتی مانند “بیایید این کار را انجام دهیم”، “چطور است که آن را امتحان کنیم” به جای “من از شما می خواهم انجام دهید” استفاده کنید.

از فعالیت های سرگرم کننده برای ترغیب فرزندانتان به انجام کاری استفاده کنید. برای مثال اگر می‌خواهید کودک لجبازتان اسباب‌بازی‌هایش را کنار بگذارد، خودتان این کار را شروع کنید و از او بخواهید کمک ویژه شما باشد. همچنین می‌توانید برای فعالیت زمان‌بندی در نظر بگیرید و کودک را به چالش بکشید تا اسباب‌بازی‌ها را سریع‌تر از آنچه می‌تواند جمع کند. این یک ترفند زیرکانه است که بیشتر اوقات جواب می‌دهد.

7- مذاکره کنید

گاهی لازم است با فرزندان خود مصالحه و مذاکره کنید. برای آنها معمول است که وقتی به آنچه می‌خواهند دست نمی‌یابند دست به لجبازی می‌زنند. اگر می‌خواهید آنها به حرف شما گوش دهند باید بدانید چه چیزی آنها را از انجام این کار باز می‌دارد.

با پرسیدن چند سوال شروع کنید مانند: “چه چیزی شما را آزار می‌دهد؟” “مشکلی هست؟” یا “چیزی میخوای؟” تا آنها را وادار به صحبت در مورد آن کنید. این به آنها می‌گوید که به خواسته های آنها احترام می‌گذارید و مایلید آنها را در نظر بگیرید.

مذاکره لزوماً به این معنا نیست که شما همیشه به خواسته های آنها تسلیم شوید. همه چیز در مورد ملاحظه کاری و عملی بودن است. به عنوان مثال ممکن است فرزند شما حاضر نباشد در یک ساعت معین به رختخواب برود. به جای اصرار سعی کنید ساعت خوابی را انتخاب کنید که مناسب هر دوی شما باشد.

8- محیطی مناسب در خانه ایجاد کنید

کودکان از طریق مشاهده و تجربه یاد می‌گیرند. اگر ببینند که پدر و مادرشان مدام دعوا می‌کنند، یاد می‌گیرند که از آن تقلید کنند. اختلافات زناشویی بین والدین می‌تواند منجر به ایجاد یک محیط استرس زا در خانه شود و بر روحیه و رفتار فرزندان تأثیر بگذارد.

طبق یک مطالعه، اختلافات زناشویی ممکن است منجر به کناره گیری اجتماعی و حتی پرخاشگری در کودکان شود. بنابراین قبل از اینکه از فرزندتان انتظار داشته باشید رفتاری خاص داشته باشد، در مورد رفتار خود فکر کنید و مطمئن شوید که الگوبرداری مثبت را انجام می‌دهید.

9- دیدگاه کودک را درک کنید

برای درک بهتر رفتار کودک لجباز خود سعی کنید از منظر او به موقعیت نگاه کنید و همدلی را تمرین کنید. خود را به جای فرزندتان بگذارید و تصور کنید که او باید چه شرایطی را تحمل کند تا چنین رفتاری داشته باشد. هرچه بیشتر فرزندتان را بشناسید بهتر می‌توانید با لجبازی او مقابله کنید.

با کودک همدردی کنید حتی درحالی که تسلیم خواسته های او نمی‌شوید. می‌توانید ناامیدی و عصبانیت آنها را درک کنید و در عین قاطعیت از آنها حمایت کنید. به عنوان مثال اگر کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد یا اگر کودک شما قادر به تمرکز نیست می‌توانید با تقسیم کردن وظایف به کارهای کوچکتر که می‌توانند در مدت زمان کوتاهی انجام شوند به آنها کمک کنید. می‌توانید استراحت های کوتاه، یک یا دو دقیقه ای بین کارها داشته باشید تا فعالیت برای آنها استرس کمتری داشته باشد.

10- رفتار مثبت را تقویت کنید

مواقعی پیش می‌آید که نمی‌دانید برای کنترل خشم و رفتار پرخاشگرانه کودکان لجباز چه کنید اما اگر بدون فکر واکنش نشان دهید ممکن است نگرش منفی نسبت به مشکل ایجاد کنید و حتی ناخواسته رفتار منفی آنها را تقویت کنید. یکی از راه‌های تغییر پاسخ‌های منفی کودک لجباز، بازی «بله» است، استراتژی هوشمندانه‌ای که سوزان استیفلمن، درمانگر ازدواج و خانواده توصیه می‌کند.

هنگام انجام این بازی کودک شما باید به همه چیز «بله» یا «نه» بگوید. سوالاتی مانند “تو عاشق بستنی هستی؟” آیا شما عاشق بازی با اسباب بازی های خود هستید؟ یا “آیا می‌خواهید ببینید فردا دایناسور شما در وان حمام شناور است یا خیر؟” احتمالاً از فرزندتان «بله» دریافت خواهید کرد. هرچه کودک شما بیشتر پاسخ مثبت بدهد بیشتر احساس می‌کند که شنیده می‌شود و از او قدردانی می‌شود.

کریستین راچز می‌گوید: «تعاملات مثبت و قدردانی رفتار خوب را در کودکان تشویق می‌کند زیرا فشار تنبیه شدن را از بین می‌برد.

سوالات متداول

چگونه کودک لجباز را به غذا خوردن وادار کنیم؟

بهترین راه برای اطمینان از اینکه فرزندان لجبازتان به آنچه برایشان خوب است می‌رسند این است که وقت شام را سرگرم‌کننده کنید. از روش های خلاقانه برای ارائه غذا به کودک خود استفاده کنید. آنها را سر میز شام درگیر کنید (از آنها بخواهید میز را بچینند، غذا را سرو کنند و غیره). آنها را تشویق کنید قبل از رد کردن غذا (فقط یک لقمه) آن را امتحان کنند و اجازه دهید آنها انتخاب کنند. اگر غذای خود را تمام کردند برای تشویق مثبت به آنها یک دسر یا خوراکی پاداش دهید.

چگونه کودک لجباز را تنبیه کنیم؟

کودکان به قوانین و انضباط نیاز دارند. فرزند شما باید بداند که عواقب خوب یا بدی برای اعمال او خواهد داشت. اطمینان حاصل کنید که آنها کاملاً از عواقب نقض قوانین آگاه هستند. عواقب باید فوری باشد مخصوصاً وقتی با کودکان سر و کار دارید تا آنها بتوانند اعمال خود را به نتیجه مرتبط کنند. کاهش زمان بازی یا تلویزیون و اختصاص دادن کارهای کوچک می‌تواند چند راه برای تنبیه کودک باشد. به یاد داشته باشید که هدف این نیست که کودک را تنبیه کنید بلکه هدف این است که به آنها بفهمانید که رفتارشان اشتباه است.

برخی از علل لجبازی فرزندان چیست؟

دلایل مختلفی می‌تواند وجود داشته باشد که کودک رفتار لجبازی از خود نشان دهد. به عنوان مثال برخی از کودکان ممکن است به دلیل خلق و خوی با اراده خود لجبازانه رفتار کنند، درحالی که برخی دیگر ممکن است به دلیل فقدان مرزها و قوانین یا انضباط ناسازگار چنین رفتار کنند. در برخی موارد دیگر کودکان ممکن است لجبازانه رفتار کنند زیرا مشاهده کرده‌اند که شما یا برخی بزرگسالان دیگر مانند خواهر یا برادر بزرگ‌تر، لجبازانه رفتار می‌کنند.

آیا لجبازی کودکان طبیعی است؟

این طبیعی است که کودکان گاهی لجبازی کنند. احساس استقلال و کنجکاوی فزاینده برای یادگیری در مورد دنیای اطراف رایج ترین دلایلی است که می‌تواند کودک را لجباز کند. با این حال تعیین مرزها و پیامدهای واضح برای رفتار نامناسب یا غیرقابل قبول و در عین حال تشویق ارتباط سالم برای کمک به کودکان برای ایجاد ویژگی های رفتاری مثبت ضروری است.

آیا لجبازی در بین کودکان ژنتیکی است؟

تحقیقات نشان می‌دهد که 60 الی 20 درصد مزاج را ژنتیک تعیین می‌کند. با این حال هیچ الگوی واضحی از وراثت وجود ندارد. همچنین هیچ ژن خاصی وجود ندارد که ویژگی‌های مزاج خاصی را ایجاد کند. در عوض مطالعات بزرگ نشان می‌دهد که چندین ژن در خلق و خوی نقش دارند.

کلام آخر

لجبازی در کودکان رایج است اما برخورد روزانه با آن ممکن است برای والدین طاقت فرسا باشد. با این حال دانستن نکاتی در مورد نحوه برخورد با یک کودک لجباز می‌تواند مفید باشد. درحالی که باید آرام بمانید، به حرف های فرزندتان گوش دهید و به نظرات او احترام بگذارید و تسلیم خواسته های او نشوید. ممکن است سعی کنید به آنها گزینه هایی بدهید و یا با آنها مذاکره کنید. شما همچنین ممکن است آنها را تنبیه کنید اما به یاد داشته باشید که هدف تنبیه کودک نیست بلکه این است که آنها بدانند رفتارشان نامناسب است.

love magazine love magazine love magazine love magazine love magazine love magazine love magazine love magazine love magazine love magazine love magazine راه های کنترل یک راه های کنترل یک راه های کنترل یک راه های کنترل یک راه های کنترل یک راه های کنترل یک راه های کنترل یک راه های کنترل یک راه های کنترل یک راه های کنترل یک ویژگی های یک ویژگی های یک ویژگی های یک ویژگی های یک ویژگی های یک ویژگی های یک ویژگی های یک ویژگی های یک ویژگی های یک نحوه ی برخورد با یک نحوه ی برخورد با یک نحوه ی برخورد با یک نحوه ی برخورد با یک نحوه ی برخورد با یک نحوه ی برخورد با یک نحوه ی برخورد با یک نحوه ی برخورد با یک نحوه ی برخورد با یک