چگونه از عفونت گوش در نوزاد جلوگیری کنیم؟

عفونت گوش در نوزادان: علائم، علل و راه های درمان آن/ love magazine

عفونت گوش در نوزادان معمولاً به عفونت گوش میانی اشاره دارد. گوش میانی بخشی از گوش است که شامل استخوان های ارتعاشی گوش می‌شود. این فضای پر از هوا در پشت پرده گوش محل بهینه ای برای رشد میکروارگانیسم ها است و عفونت گوش در نوزادان بسیار شایع است.

عفونت گوش می‌تواند نوزاد را تحریک پذیر کند و در صورت عدم درمان عوارض جبران ناپذیری ایجاد کند. از آنجایی که نوزادان نمی‌توانند ناراحتی خود را با کلمات بیان کنند، دانستن علائم برای جلوگیری از بدتر شدن عفونت بسیار مهم است. برای دانستن علائم، تشخیص و درمان عفونت گوش در نوزادان، ادامه این مقاله را بخوانید.

انواع عفونت گوش در نوزادان

اوتیت میانی حاد:

زمانی رخ می‌دهد که گوش میانی ملتهب یا عفونی شود. اوتیت میانی حاد می‌تواند بسیار دردناک باشد و شایع ترین نوع عفونت کودکان است و معمولاً در نتیجه عفونت های تنفسی ایجاد می‌شود.
یک مطالعه ارتباط بین کاهش شنوایی در بزرگسالی و اوتیت مدیا حاد (AOM) در اوایل دوران کودکی را نشان داد. AOM مکرر در دوران کودکی ممکن است منجر به کم شنوایی دائمی شود.

اوتیت میانی همراه با افیوژن:

در این نوع عفونت گوش، تجمع مایع در مجرای گوش وجود دارد. این مایع ممکن است عفونی نباشد و معمولاً با علائم دیگری مانند تحریف شنوایی، تب یا تجمع چرک همراه است.

اوتیت میانی مزمن همراه با افیوژن:

این زمانی رخ می‌دهد که مایع گوش میانی برای مدت طولانی باقی بماند و ممکن است عفونی شود. وجود مداوم مایع در گوش میانی ممکن است شنوایی کودک را تحت تاثیر قرار دهد.

اوتیت میانی چرکی مزمن:

این یک عفونت گوش مداوم است که می‌تواند منجر به پارگی پرده گوش و ترشحات مکرر از گوش شود. این عفونت ممکن است اغلب به دلیل اوتیت میانی حاد پیشرفته رخ دهد.

چرا نوزادان بیشتر مستعد عفونت گوش هستند؟

سه دلیل اصلی وجود دارد که چرا عفونت گوش در میان نوزادان شایع است:

• ایمنی توسعه نیافته: ایمنی کودک هنوز در حال رشد است. از این رو بدن آنها برای تشخیص و مبارزه با هر گونه عفونت زمان می‌برد.
• شیپور استاش کوچکتر: یک شیپور استاش گوش میانی را به پشت گلو متصل می‌کند و از هر گوش یک لوله وجود دارد. در بزرگسالان شیپور استاش مایل است و به راحتی مایعات اضافی را از گوش خارج می‌کند. با این حال در نوزادان لوله کوچکتر و تراز است. در نتیجه خطر تجمع مایعات بیشتر است که باعث می‌شود به طور بالقوه پاتوژن ها را در خود جای دهد.
• آدنوئید متورم: آدنوئید نوعی بافت لوزه و بخشی از سیستم لنفاوی است که ایمنی را ایجاد می‌کند. این بافت در نزدیکی شیپورهای استاش قرار دارد. آدنوئید ممکن است ویروس ها و باکتری ها را به دام بیندازد. با این حال گاهی اوقات این عوامل بیماری زا ممکن است منجر به عفونت شوند که ممکن است به دلیل نزدیکی شیپور استاش به آدنوئید به گوش گسترش یابد.

چه چیزی باعث عفونت گوش می‌شود؟

عفونت گوش در نوزاد می‌تواند ناشی از عوامل زیر باشد:

• سرماخوردگی معمولی: از آنجایی که مجرای گوش و مجرای تنفسی نزدیک به یکدیگر قرار دارند ممکن است یک میکروارگانیسم در هنگام سرماخوردگی به گوش برسد. این عفونت ممکن است باعث تجمع مایع شود و گوش ها را به مکان مناسبی برای رشد میکروارگانیسم ها تبدیل کند.
• عفونت سینوسی: این بیماری به دلیل تورم پوشش داخلی سینوس ها و بینی است. تورم باعث ایجاد فشار بر روی گوش منجر به عفونت گوش می‌شود.
• نگه داشتن شیشه شیر: روشی برای تغذیه با شیشه شیر است که در آن کودک به پشت دراز می‌کشد و شیشه در دهان کودک است. این موقعیت ممکن است باعث شود شیر در دهان جمع شود و سپس به دلیل نیروی جاذبه به سرعت به پشت گلو جریان یابد و ممکن است از طریق شیپور استاش به گوش میانی برسد. هنگامی که شیر در گوش میانی قرار می‌گیرد، ممکن است به سرعت تخلیه نشود و به محلی برای رشد پاتوژن هایی تبدیل شود که باعث عفونت گوش می‌شوند.

علائم مرتبط با عفونت گوش نوزدان

اگر کودک شما عفونت دستگاه تنفسی فوقانی دارد ممکن است به عفونت گوش نیز مبتلا شود. اگرچه کودک شما نمی‌تواند دلیل آن را بیان کند اما علائم زیر می‌تواند به شما در تفسیر عفونت گوش در نوزادان کمک کند.

• گوش درد: اگر متوجه شدید کودکتان گوش هایش را می‌کشد می‌تواند نشانه گوش درد باشد. آنها همچنین ممکن است مشکل خواب داشته باشند، به نظر می‌رسند کج خلق هستند و مرتب گریه می‌کنند.
• تب: تب ممکن است حتی قبل از اینکه عفونت گوش اتفاق افتد رخ دهد. تب یکی از علائم شایع عفونت گوش در میان نوزادان است.
• شنوایی ضعیف: تجمع مایع در گوش میانی می‌تواند مانع از عبور صدا شود و ممکن است توانایی شنوایی کودک را کاهش دهد. ممکن است متوجه شوید که آنها پاسخ های تاخیری به نشانه های شنوایی شما نشان می‌دهند.
• کاهش اشتها: کودک ممکن است هنگام باز کردن دهان خود به دلیل تورم شیپور استاش احساس درد کند. این ممکن است باعث شود کودک شما از شیر یا غذا امتناع کند.
• تخلیه مایعات: ترشح مایع زرد رنگ از گوش نشانه شایع عفونت گوش است. برخلاف موم گوش، این مایع ممکن است کدر، دارای بوی بد و گاهی اوقات خونی باشد. تخلیه مایع از گوش اغلب نشان دهنده تجمع چرک در گوش است. در حدود ده درصد موارد، تخلیه چرک خونی ممکن است نشان دهنده پارگی پرده گوش ناشی از عفونت باکتریایی گوش باشد که نیاز به مراقبت پزشکی دارد.
• از دست دادن تعادل: عفونت در کانال های نیم دایره ای گوش داخلی می‌تواند باعث تجمع مایع و فشار در این قسمت از گوش شود. این کانال ها برای تشخیص و انتقال سیگنال های مربوط به حرکات فیزیکی به مغز حیاتی هستند. فشار در کانال های نیم دایره ای گوش می‌تواند این انتقال حسی را مختل کند و باعث شود کودک علائم سرگیجه، بی ثباتی، کلافگی، حالت تهوع و حرکات غیر ارادی چشم را نشان دهد.

عوامل خطر برای عفونت گوش در نوزادان

چند عامل وجود دارد که نوزاد را در معرض خطر عفونت گوش قرار می‌دهد که عبارتنداز:

• سن: نوزادان بین شش ماه تا دو سال به دلیل کوتاه‌تر شدن شیپور استاش بیشتر مستعد عفونت گوش هستند.
• نوزادانی که با شیشه شیر تغذیه می‌کنند: اگر نوزادانی که از شیشه شیر تغذیه می‌کنند مجبور شوند در حالی که به پشت دراز کشیده‌اند شیر بخورند، احتمال ابتلا به عفونت گوش در آنها بیشتر است.
• شکاف کام: نوزادان مبتلا به شکاف کام تفاوت های کمی در ساختار استخوان دارند. این ممکن است تخلیه مایع از شیپور استاش را دشوار کند.
• آلودگی: هوای دارای آلاینده ها از جمله دود تنباکو ممکن است نوزاد را مستعد ابتلا به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی و عفونت گوش کند.
• آلرژی های فصلی: عفونت های گوش ممکن است در طول فصول گرده افشانی شایع باشد زیرا این عوامل محیطی می‌توانند باعث واکنش آلرژیک شوند. پاییز و زمستان فصل‌های رایجی هستند که این واکنش‌ها آغاز می‌شوند. آلرژی ممکن است احتمال تجمع مایع در گوش میانی را افزایش دهد.
• مهد کودک: مراکز مراقبت از کودکان می‌توانند تعداد زیادی از نوزادان و کودکان را در مجاورت خود داشته باشند. آنها می‌توانند بیشتر از نوزادی که در خانه است در معرض عفونت های باکتریایی و ویروسی باشند.

چگونه عفونت گوش در نوزادان تشخیص داده می‌شود؟

روش های زیر ممکن است به تشخیص عفونت گوش کمک کند.

• تاریخچه پزشکی نوزاد: پزشک ممکن است بپرسد که آیا نوزاد اخیراً دچار عفونت به ویژه عفونت تنفسی شده است یا خیر. همچنین ممکن است پزشک بپرسد که آیا نوزاد در گذشته عفونت گوش داشته است و علائم برای چه مدت وجود داشته است.
• معاینه فیزیکی: دستگاهی به نام اتوسکوپ پنوماتیک برای معاینه داخل کانال گوش استفادهمی‌ می شود. پزشک با استفاده از اتوسکوپ هوا را به گوش کودک می‌دمد. در شرایط سالم، پرده گوش حرکت می‌کند. با این حال اگر گوش عفونی شده باشد پرده گوش حرکت کمی نشان می‌دهد یا اصلاً حرکت نمی‌کند، که نشان می‌دهد مایعی در گوش میانی پشت پرده گوش وجود دارد.
• تمپانومتری: این دستگاه با مطالعه حرکات پرده گوش به تشخیص عفونت گوش کمک می‌کند. دستگاه دارای اسپیکر و میکروفون می‌باشد و می‌توان فشار هوا و صدای دستگاه را تغییر داد. حرکت پرده گوش مطابق با تن و فشارهای مختلف اندازه گیری می‌شود. اختلال در حرکت می‌تواند نشان دهنده عفونت گوش باشد.

عفونت گوش چگونه درمان می‌شود؟

اگر عفونت گوش شدید نباشد پزشک ممکن است یک مسکن برای تسکین درد برای شما تجویز کند و یک دوره انتظار دو تا سه روزه را در نظر بگیرد. در غیر این صورت ممکن است یکی از روش های درمانی زیر در نظر گرفته شود.

آنتی بیوتیک ها:

آنتی بیوتیک ها نباید به عنوان درمان اولیه برای نوزاد تجویز شوند. درمان مکرر آنتی بیوتیکی می‌تواند کودک را نسبت به آنتی بیوتیک مقاوم کند و بر مراقبت های پزشکی آینده تأثیر بگذارد. اگر عفونت پس از دوره مشاهده ادامه یابد، می‌توان آنتی بیوتیک تجویز کرد. آنها ممکن است از طریق یک فرم خوراکی یا به صورت قطره گوش تجویز شوند. اگر پزشک متخصص آنتی بیوتیک تجویز کرد، دوره تجویز شده را دنبال کنید. در صورت کاهش درد یا عفونت مصرف را قطع نکنید، مگر اینکه توسط پزشک تجویز شود.

داروهای ضد درد:

پزشک ممکن است داروهای بدون نسخه معمولی مانند استامینوفن را برای تسکین گوش درد در نوزادان تجویز کند. هر داروی ضد درد باید پس از مشورت با پزشک استفاده شود. هرگز به کودک آسپرین ندهید زیرا ممکن است باعث سندرم ری شود.

لوله های گوش:

این لوله ها به عنوان لوله های تمپانوستومی نیز شناخته می‌شوند و به درمان عفونت های مزمن گوش کمک می‌کنند. اگر آنتی بیوتیک ها شکست بخورند، ممکن است این روش در نظر گرفته شود. این لوله‌ها در گوش نوزاد قرار می‌گیرند و برای چند هفته یا چند ماه در آنجا می‌مانند. این لوله به تخلیه مایع محبوس شده از گوش میانی عفونی کمک می‌کند. استفاده از آن بی ضرر است و یک روش ده دقیقه ای است. لوله معمولاً شش تا دوازده ماه باقی می‌ماند و خود به خود می‌افتد. اگر لوله بیرون نیفتد می‌توان آن را توسط پزشک خارج کرد.

جراحی:

جراحی برای اوتیت میانی مزمن معمولاً ممکن است برای نوزادانی که شرایط دیگری مانند شکاف کام یا سندرم داون دارند پیشنهاد شود.

اگر عفونت گوش نوزاد درمان نشود چه اتفاقی می‌افتد؟

برخی از عوارض ممکن است از عفونت های گوش درمان نشده و عود کننده ایجاد شود که عبارتند از:

• کلستئاتوم: این یک رشد بافت غیر طبیعی روی یا پشت پرده گوش است. این رشد ممکن است با جلوگیری از تخلیه مایعات از گوش مشکل ایجاد کند. همچنین ممکن است باعث کاهش شنوایی خفیف و تغییرات در ساختار استخوان های گوش شود.
• کم شنوایی: تجمع مایع در گوش می‌تواند باعث کاهش شنوایی موقت یا دائمی شود. تجمع مایع مزمن ممکن است در دراز مدت بر گوش داخلی نیز تأثیر بگذارد.
• پارگی پرده گوش: تجمع مایع مزمن و عفونت گوش میانی ممکن است باعث ایجاد فشار بر پرده گوش شود و منجر به پارگی کوچک در پرده گوش شود و ممکن است ظرف دو هفته پس از درمان بهبود یابد.
• ماستوئیدیت: استخوانی به نام ماستوئید از قسمت های ظریف گوش محافظت می‌کند. عفونت گوش میانی می‌تواند باعث ماستوئیدیت، التهاب پوشش داخلی استخوان شود.
• مننژیت: التهاب غشای محافظ اطراف مغز مننژیت نامیده می‌شود و ممکن است زمانی رخ دهد که پاتوژن های عفونت گوش وارد مایع مغزی نخاعی شوند. این وضعیت در صورت عدم درمان ممکن است منجر به عوارض شدید از جمله آسیب مغزی شود.

چگونه از عفونت گوش در نوزاد جلوگیری کنیم؟

برخی اقدامات پیشگیری ممکن است برای به حداقل رساندن خطرات عفونت گوش در نوزادان مفید باشد، از جمله:

• واکسیناسیون: واکسن مزدوج پنوموکوکی 13 ظرفیتی (PCV13) در برابر حمله 13 نوع عفونت باکتریایی محافظت می‌کند. نوزادان هرچه کمتر مستعد ابتلا به چنین عفونت هایی باشند، احتمال ابتلا به عفونت ثانویه گوش کمتر می‌شود.
• دوری از مواد حساسیت زا: کودک را از مواد حساسیت زا و محرک مانند گرده گل، شوره حیوانات خانگی، دود تنباکو و اگزوز خودرو دور نگه دارید. از بردن کودک به مکان های عمومی که سیگار کشیدن یک فعالیت معمول است خودداری کنید.
• شیر مادر: شیر مادر حاوی آنتی بادی هایی است که ایمنی کودک را تقویت می‌کند. بنابراین اگر می‌توانید به کودک خود شیر بدهید.
• دوری از افراد بیمار: کودک را از اعضای خانواده و سایر افرادی که علائم بیماری دارند دور نگه دارید و در اطراف نوزاد اقدامات احتیاطی لازم را انجام دهند.
• تغییر موقعیت تغذیه: به جای اینکه کودک را روی پشت خود قرار دهید و شیشه شیر را به او بدهید، در وضعیت عمودی یا نیمه شیبدار به او شیر بدهید. این کار می‌تواند از رسیدن شیر از طریق شیپور استاش به گوش میانی جلوگیری کند.
• شستن مکرر دست ها: رعایت بهداشت شخصی می‌تواند از نوزاد در برابر عفونت های مسری محافظت کند. دست های خود را با آب گرم و صابون به مدت 20 ثانیه مرتب بشویید.

سوالات متداول

آیا نوزاد بدون تب می‌تواند عفونت گوش داشته باشد؟

عفونت گوش ممکن است همراه با تب یا بدون تب باشد. از آنجایی که تب یکی از علائم رایج بسیاری از بیماری های دوران کودکی است، نمی‌تواند نشانه قابل اعتمادی از عفونت گوش باشد. از این رو برای تشخیص عفونت گوش به دنبال علائم دیگری باشید.

آیا دندان درآوردن باعث عفونت گوش می‌شود؟

معمولاً دندان درآوردن ممکن است باعث عفونت گوش در نوزادان نشود. برای حمایت از این واقعیت یک مطالعه گروهی بر روی مادران شیرده نشان داد که دندان درآوردن نباید به عنوان عامل ایجاد کننده عفونت گوش در نوزادان در نظر گرفته شود. علاوه بر این نوزادانی که گوش درد یا عفونت را تجربه می‌کنند باید به سرعت مورد درمان قرار گیرند.

آیا حمام باعث عفونت گوش نوزادان می‌شود؟

اگرچه ممکن است نگران این باشید که آب هنگام حمام کردن به طور تصادفی وارد گوش کودکتان شود اما معمولاً به صورت یک ترشح شفاف خارج می‌شود و باعث عفونت گوش نمی‌شود. با این وجود، NHS توصیه می‌کند از ورود آب یا شامپو به گوش کودک در حین حمام کردن برای کاهش خطر عفونت گوش بیرونی جلوگیری کنید.

کلام آخر

عفونت گوش اغلب در میان نوزادان و کودکان نوپا شایع است. برخی شرایط و انتخاب های سبک زندگی احتمال عفونت گوش را در نوزادان افزایش می‌دهد. اگر متوجه علائم شدیدی مانند ترشح چرک، تب، تحریف شنوایی یا تغییر رفتار در نوزاد خود شدید خیلی سریع او را نزد پزشک ببرید.

love magazine love magazine love magazine love magazine علل عفونت گوش علل عفونت گوش علل عفونت گوش پیشگیری از عفونت گوش پیشگیری از عفونت گوش پیشگیری از عفونت گوش پیشگیری از عفونت گوش پیشگیری از عفونت گوش پیشگیری از عفونت گوش پیشگیری از عفونت گوش پیشگیری از عفونت گوش پیشگیری از عفونت گوش