هر آنچه باید در مورد سندرم توره بدانید

سندرم تورت و راه های درمان آن چیست؟/ love magazine

سندرم توره یک بیماری عصبی است که شامل تیک های فیزیکی مختلف و حداقل یک تیک صوتی است که فرد نمی‌تواند آن را کنترل کند. تعداد کمی از افراد مبتلا به سندرم توره ناخواسته کلمات نامناسب یا زشت به زبان می‌آورند. با این حال تعدادی از گزینه های درمانی در دسترس هستند.

این تیک ها در افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD)، اختلال طیف اوتیسم (ASD) یا اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) شایع تر است. طبق گزارش انجمن تورت آمریکا، از هر 160 کودک در ایالات متحده، 1 کودک ممکن است به سندرم توره مبتلا باشد.

سندرم تورت یا توره چیست؟

TS یا سندرم تورت یک اختلال عصبی است که بر مغز و اعصاب تأثیر می‌گذارد. TS باعث می‌شود که شخص حرکات یا صداهایی که به نام تیک می‌گویند، تولید کند. تیک ها غیر ارادی هستند، بنابراین نمی‌توانید آنها را کنترل یا پیشگیری کنید. تیک های حرکتی شامل حرکات بدن مانند بالا انداختن شانه است و تیک های صوتی صاف کردن گلو را شامل می‌شود.

سندرم تورت یا توره یکی از اختلالات تیک است که می‌تواند شامل تیک های گذرا یا مزمن باشد. تیک می‌تواند در هر سنی ظاهر شود. با این حال بیشتر در سنین 6 تا 18 سالگی ظاهر می‌شود.

در دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی تیک ها به طور معمول شدت کمتری خواهند داشت. با این حال برای بیشتر افراد فراوانی و شدت تیک‌های جزئی و بزرگ در نوسان است. هنگامی که فرد با استرس فیزیکی، عاطفی یا روانی مواجه است، تیک ها ممکن است بیشتر و شدیدتر شوند.

علائم سندرم تورت

علامت مشخصه سندرم تورت تیک است. این می‌تواند آنقدر شدید باشد که زندگی روزمره را به چالش بکشد. دو طبقه بندی اصلی برای این علائم وجود دارد:

1- تیک های ساده:

این تیک ها ممکن است شامل حرکت دادن یکی از عضلات بدن و یا ایجاد یک صدا باشد. این حرکات معمولا ناگهانی، کوتاه مدت و اغلب تکراری هستند.

تیک های فیزیکی ساده:

• چشمک زدن
• دندان قروچه
• سر تکان دادن
• چرخش گردن
• جمع کردن بینی
• چرخاندن چشم ها
• چرخش شانه ها
• شانه بالا انداختن
• زبان درآوردن

تیک های صوتی ساده:

• صداهای پارس
• دمیدن
• بو کشیدن
• صاف کردن گلو
• سرفه کردن
• غرغر کردن
• فریاد زدن
• سکسکه
• جیغ کشیدن

2- تیک های پیچیده:

گاهی اوقات این حرکات فیزیکی پیچیده تر می‌شوند و تیک های صوتی ممکن است شامل عبارات طولانی تر باشد. افراد مبتلا به این بیماری معمولا ترکیبی از تیک های صوتی و فیزیکی دارند که ممکن است ساده یا پیچیده باشد.

تیک های فیزیکی پیچیده:

• copropraxia یا انجام حرکات زشت
• اکوپراکسی یا تقلید از حرکات افراد دیگر
• تکان دادن سر
• ضربه زدن به چیزها
• پریدن
• لگد زدن به چیزها
• تکان دادن افراد دیگر
• بو کردن اشیاء
• خود یا دیگران را لمس کردن

تیک های آوایی پیچیده:

• تغییر آهنگ صدا
• اکولالیا یا تکرار آنچه دیگران می‌گویند
• پالیفرازیا یا تکرار یک عبارت مشابه
• بیان کلمات یا عبارات زشت

علل ایجاد سندرم تورت

علت دقیق سندرم تورت ناشناخته است. با این حال به نظر می‌رسد که از مشکلی در گانگلیون های پایه؛ بخشی از مغز که مسئول حرکات غیرارادی، احساسات و یادگیری است، نشات می‌گیرد.

کارشناسان بر این باورند که ناهنجاری‌ها در گانگلیون‌های پایه ممکن است باعث عدم تعادل در سطوح انتقال‌دهنده‌های عصبی مغز شوند که پیام‌ها را از یک سلول به سلول دیگر منتقل می‌کنند. سطوح غیر طبیعی انتقال دهنده های عصبی ممکن است عملکرد طبیعی مغز را مختل کند و در نتیجه تیک ایجاد شود.
بیماری پارکینسون، بیماری هانتینگتون و سایر بیماری های عصبی بر این سندرم تأثیر می‌گذارد.

اعتقاد بر این است که سندرم تورت پیوند ژنتیکی دارد و ارثی است. فردی که یکی از اعضای نزدیک خانواده اش مبتلا به تیک است، احتمال ابتلا او به آن نیز بیشتر است. همچنین به نظر می‌رسد در نوزادانی که نارس به دنیا می‌آیند این بیماری شایع تر باشد.

نظریه دیگر این است که یک بیماری دوران کودکی ممکن است باعث تیک شود. عفونت با باکتری استرپتوکوک گروه A با علائم تورت مرتبط است. ممکن است این باکتری باعث شود که سیستم ایمنی پادتن هایی تولید کند که با بافت مغز در تعامل است و این باعث ایجاد تغییراتی در مغز می‌شود. این می‌تواند پیامدهایی برای درمان داشته باشد. با این حال تحقیقات بیشتری لازم است.

راه های تشخیص سندرم تورت

هیچ آزمایش فعلی برای تورت وجود ندارد، بنابراین تشخیص به علائم، سابقه پزشکی و خانوادگی بستگی دارد. با توجه به راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، معمولا معیارهای زیر برای تشخیص تورت وجود دارد:

• فرد دو یا چند تیک حرکتی مانند پلک زدن یا بالا انداختن شانه ها و حداقل یک تیک صوتی مانند زمزمه کردن، صاف کردن گلو یا فریاد کشیدن یک کلمه یا عبارت را دارد. با این حال این برای همه افراد یکسان اتفاق نمی‌افتد.
• فرد حداقل یک سال است که تیک داشته است. تیک‌ها می‌توانند چندین بار در روز (معمولاً در حملات) و یا تقریباً هر روز رخ دهند.
• فرد برخی تیک های حرکتی یا صوتی دارد که قبل از 18 سالگی شروع شده اند.
• فرد علائمی دارد که به دارو یا به داشتن یک بیماری پزشکی دیگر مانند تشنج، بیماری هانتینگتون، یا آنسفالیت پس از ویروس، مرتبط نیست.

سایر شرایطی که می‌توانند علائم مشابهی ایجاد کنند عبارتند از:

• آلرژی (در صورت وجود سرفه و بوییدن)
• دیستونی (یک بیماری عصبی که شامل حرکات غیرارادی و انقباض طولانی عضلانی است که منجر به حرکات پیچشی بدن، وضعیت غیرطبیعی و لرزش می‌شود)
• سندرم پای بی قرار (اگر حرکات روی پاها تأثیر بگذارد)
  مشکلات بینایی (اگر بیمار زیاد پلک بزند)

آزمایش‌های خون، آزمایش‌های پوستی، آزمایش‌های چشمی و آزمایش‌های تصویربرداری می‌توانند به تشخیص این بیماری‌ها و سایر شرایط پزشکی کمک کنند.

راه های درمان سندرم تورت

درمان تورت معمولاً شامل دارو و درمان‌های غیردارویی است. در موارد نادر، جراحی هم ممکن است یک گزینه باشد. دارو ممکن است شامل داروهای ضد فشار خون، شل کننده های عضلانی یا داروهای اعصاب باشد.

درمانی های دارویی:

• داروهای ضد فشار خون:
  

  داروهای ضد فشار خون معمولاً برای کنترل فشار خون بالا استفاده می‌شوند. با این حال آنها ممکن است با تنظیم سطوح انتقال دهنده های عصبی به بیماران مبتلا به علائم خفیف تا متوسط تورت کمک کنند. یک مثال داروی کلونیدین است. عوارض جانبی شامل اسهال یا یبوست، خشکی دهان، سردرد، سرگیجه و خستگی است.

• شل کننده های عضلانی:
  

  شل‌کننده‌های عضلانی با درمان اسپاستیسیته، یعنی زمانی که ماهیچه‌ها بیش از حد سفت می‌شوند، به کنترل تیک‌های فیزیکی کمک می‌کنند. به عنوان مثال می‌توان به باکلوفن و کلونازپام اشاره کرد. عوارض جانبی شامل خواب آلودگی و سرگیجه است.

• داروهای اعصاب
  

  نورولپتیک ها اثرات دوپامین را در مغز مسدود می‌کنند. آنها ممکن است به صورت خوراکی یا تزریقی مصرف شوند و می‌توانند علائم متوسط تا شدید را درمان کنند. برخی از داروهای اعصاب آهسته رهش تنها هر 2 تا 6 هفته یک بار تزریق می‌شوند. عوارض جانبی ممکن است شامل خواب آلودگی، تاری دید، خشکی دهان، کاهش میل جنسی، لرزش، اسپاسم، پرش و افزایش وزن باشد. برخی از داروهای اعصاب اثرات نامطلوب بیشتری نسبت به سایرین دارند.

اگر عوارض جانبی مشکل ساز شود، بیماران باید به پزشک خود اطلاع دهند. ممکن است داروهای اعصاب دیگری نیز وجود داشته باشد که می‌توانند مصرف کنند.

درمان های غیر دارویی:

رفتار درمانی معمولا برای کمک به افراد مبتلا به تورت استفاده می‌شود و می‌تواند به تغییر الگوهای رفتاری بیمار کمک کند. مطالعات نشان داده اند که درمان شناختی رفتاری (CBT) ممکن است به کودکان و بزرگسالان مبتلا به سندرم تورت کمک کند. هدف درمان علائم با معکوس کردن عادات است.

درمانگر به بیمار کمک می‌کند تا الگو و فراوانی تیک های خود را کنترل کند. هر احساسی که باعث تحریک تیک ها شود نیز شناسایی می‌شود. هنگامی که بیمار از تیک آگاه شود، می‌تواند راه جایگزین و کمتر قابل توجهی برای تسکین احساسات ناراحت کننده ایجاد کند، که به این یک پاسخ رقابتی می‌گویند.

به عنوان مثال اگر احساس ناخوشایندی در گلو باعث شود فرد نیاز به غرغر کردن یا صاف کردن گلوی خود را احساس کند، می‌تواند یاد بگیرد که به جای آن با یک سری نفس‌های عمیق این احساس را تسکین دهد.

مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۵ منتشر شد نشان داد که نوع CBT که برای کاهش تیک‌های مزمن در افراد مبتلا به سندرم تورت استفاده می‌شود می‌تواند نحوه عملکرد مغز آنها را نیز تغییر دهد. همچنین یک ماده شیمیایی مغز به نام GABA ممکن است به درمان تیک در افراد مبتلا به سندرم تورت کمک کند.

درمان معکوس عادت اغلب شامل درمان آرام سازی است. استرس یا اضطراب ممکن است تیک ها را شدیدتر و مکررتر کند. تنفس عمیق و تجسم ممکن است به تسکین اضطراب کمک کند، که اغلب منجر به تیک های کمتر و شدیدتر می‌شود.

آیا درمان های جایگزین وجود دارد؟

طبق یک مطالعه قدیمی تر، هیپنوتیزم ممکن است برای درمان تورت موثر باشد. بر اساس شواهد حکایتی، تعدادی از عوامل غذایی مانند مصرف بیشتر ویتامین B یا ویتامین D نیز ممکن است فوایدی داشته باشند. با این حال این موارد توسط تحقیقات پشتیبانی نشده است.

هیئت مشاوره پزشکی انجمن تورت می‌گوید: « در حال حاضر هیچ مدرکی مبنی بر استفاده از درمان های جایگزین برای درمان تورت وجود ندارد. با این حال ورزش و یک رژیم غذایی متعادل می‌تواند به کاهش استرس و افزایش حس خوب کمک کند، که ممکن است به کاهش شدت و دفعات تیک ها کمک کند.»

برخی درمان های جایگزین عبارتند از:

• عمل جراحی:
  

  جراحی معمولاً برای افراد بزرگسال با علائم شدید که به سایر درمان‌ها پاسخ خوبی نداده‌اند در نظر گرفته می‌شود.

• لوکوتومی لیمبیک:
  

  در این روش از جریان الکتریکی یا پالس تابشی برای سوزاندن قسمت کوچکی از سیستم لیمبیک استفاده می‌شود. این سیستم مسئول برخی از احساسات، رفتار و حافظه است. لوکوتومی لیمبیک ممکن است مشکل را تا حدی یا به طور کامل حل کند.

• تحریک عمیق مغز (DBS)
  

  در روش DBS، الکترودهایی که به طور دائم در قسمت‌هایی از مغز که به تورت مرتبط هستند، کاشته می‌شوند. آنها به ژنراتورهای کوچکی متصل می‌شوند که در داخل بدن کاشته می‌شوند. یک پالس الکترونیکی از ژنراتور به الکترودها می‌گذرد و قسمت های مختلف مغز را تحریک می‌کند. این ممکن است به کنترل علائم تورت کمک کند اما اثرات بلند مدت DBS هنوز ثابت نشده است.

• مدیریت تیک های تورت:
  

  ورزش‌های رقابتی، انجام یک بازی کامپیوتری لذت‌بخش یا خواندن یک کتاب جالب، همگی ممکن است به مدیریت این بیماری کمک کند. با این حال هیجان بیش از حد می‌تواند برای برخی افراد محرک باشد، بنابراین برخی از فعالیت ها می‌توانند اثر معکوس داشته باشند.

بسیاری از مردم یاد می‌گیرند که مثلاً در محل کار یا مدرسه چگونه تیک‌ها را کنترل کنند. با گذشت زمان انواع، فراوانی و شدت تیک ها ممکن است تغییر کند. تیک ها در سال های نوجوانی شدیدتر هستند. با این حال آنها اغلب در اوایل بزرگسالی بهبود می‌یابند.

خلاصه

سندرم تورت اختلالی است که حداقل یک تیک صوتی و تیک های فیزیکی مختلف را شامل می‌شود. این بیماری در هر سنی ممکن است ظاهر شود، با این حال معمولا بین سنین 6 تا 18 سالگی شروع می‌شود.
علت دقیق سندرم تورت ناشناخته است اما به نظر می‌رسد که از یک مشکل در گانگلیون های پایه نشات می‌گیرد؛ این قسمت از مغز مسئول حرکات غیر ارادی، احساسات و یادگیری است.

درمان معمولاً شامل داروها و درمان‌های غیردارویی است و به ندرت جراحی نیز ممکن است یک گزینه باشد. ورزش های رقابتی، انجام یک بازی کامپیوتری لذت بخش یا خواندن یک کتاب جالب، همگی ممکن است به مدیریت این بیماری کمک کنند. با این حال مهم است که توجه داشته باشید که هیجان بیش از حد نیز می‌تواند یک محرک برای برخی افراد باشد.

love magazine love magazine love magazine love magazine علائم TS علائم TS علائم TS علائم TS علائم TS علائم TS علائم TS علائم TS علائم TS راه های درمان TS راه های درمان TS راه های درمان TS راه های درمان TS راه های درمان TS راه های درمان TS راه های درمان TS