هر آنچه که باید در مورد کلامیدیا بدانید

علل و علائم کلامیدیا چیست و چگونه درمان می‌شود؟/ love magazine

کلامیدیا یک عفونت مقاربتی (STI) است و می‌تواند هر فردی را که از نظر جنسی فعال است تحت تاثیر قرار دهد و ممکن است علائمی ایجاد نکند. پزشکان ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کنند و اقدامات دیگری را برای درمان آن توصیه کنند.

طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) در سال 2018 حدود 1.8 میلیون مورد کلامیدیا در ایالات متحده وجود داشت. این شایع‌ترین عفونت مقاربتی (STI) در ایالات متحده است. کلامیدیا اغلب هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند اما می‌تواند منجر به مشکلات باروری شود.

در این مقاله به علائم، علل، تشخیص و راه های درمان کلامیدیا می‌پردازیم.

علائم کلامیدیا

اکثر افراد مبتلا به کلامیدیا هیچ علامتی را متوجه نمی‌شوند. طبق تحقیقات ذکر شده توسط (CDC) تنها حدود 10 درصد از مردان و 5 تا 30 درصد از زنان علائم را تجربه می‌کنند. همچنین مشخص نیست چه مدت طول می‌کشد تا علائم ظاهر شوند اما ممکن است چند هفته طول بکشد.

علائم کلامیدیا در زنان ممکن است شامل ترشح از دهانه رحم، خونریزی آسان و ادرار مکرر یا دردناک باشد. اگر کلامیدیا به رحم و لوله های فالوپ گسترش یابد می‌تواند منجر به بیماری التهابی لگن (PID) شود، این نیز ممکن است علائمی ایجاد نکند. با این حال می‌تواند بر باروری تأثیر بگذارد.

در مردان علائم ممکن است شامل درد، حساسیت و تورم در بیضه ها یا مجرای ادرار باشد. هم مردان و هم زنان ممکن است علائمی را در رکتوم و مقعد ایجاد کنند. ویروس می‌تواند این نواحی را در حین رابطه مقعدی یا با انتشار از اندام های تولید مثلی آلوده کند.

علل کلامیدیا

کلامیدیا یک عفونت توسط باکتری کلامیدیا تراکوماتیس (C. trachomatis) است. عفونت کلامیدیا می‌تواند چندین اندام از جمله آلت تناسلی، واژن، دهانه رحم، مجرای ادرار، مقعد، چشم و گلو را درگیر کند و می‌تواند باعث آسیب شدید و گاهی دائمی به سیستم تولید مثل شود.

فرد می‌تواند کلامیدیا را از طریق رابطه جنسی دهانی، مقعدی یا واژینال محافظت نشده یا از طریق تماس تناسلی منتقل کند. از آنجایی که عفونت کلامیدیا اغلب هیچ علامتی ندارد ممکن است فرد عفونت را داشته باشد و بدون اینکه بداند آن را به شریک جنسی منتقل کند.

انتقال کلامیدیا از طریق تماس با صندلی توالت، سونا، استخر، لمس سطحی که فرد مبتلا به کلامیدیا آن را لمس کرده است، نزدیک شدن به فردی که عفونت دارد و سرفه یا عطسه امکان پذیر نیست.

به گفته منبع مورد اعتماد مؤسسه ملی بهداشت (NIH)، مادری که عفونت کلامیدیا دارد می‌تواند آن را در حین زایمان به کودک خود منتقل کند. گاهی اوقات عفونت منجر به عوارضی مانند عفونت چشم یا ذات الریه برای نوزاد می‌شود. خانمی که در دوران بارداری تشخیص کلامیدیا دارد، 3 تا 4 هفته پس از درمان نیاز به آزمایش دارد تا اطمینان حاصل شود که عفونت عود نکرده است.

عوارض عفونت کلامیدیا

تشخیص و درمان به موقع می‌تواند خطر عوارض را کاهش دهد. با این حال برخی از عوارض این عفونت شامل موارد زیر می‌باشد:

• بیماری التهابی لگن (PID)
• درد لگنی مداوم
• ناباروری
• حاملگی خارج از رحم
• زایمان زودرس
• پارگی زودرس غشاها
• وزن کم هنگام تولد
• ورم ملتحمه یا ذات الریه در نوزادان
• این التهاب رحم
• سالپنژیت
• اورتریت
• اپیدیدیمیت

راه های تشخیص کلامیدیا

برای تشخیص کلامیدیا پزشک ممکن است معاینه ای را برای بررسی علائم فیزیکی مانند ترشح انجام دهد. آنها همچنین نمونه ادرار یا نمونه سواب را از آلت تناسلی، دهانه رحم، مجرای ادرار، گلو یا راست روده می‌گیرند.

از آنجایی که عفونت کلامیدیا اغلب هیچ علامتی ندارد پزشک اغلب غربالگری را برای برخی افراد توصیه می‌کنند. USPSTF غربالگری منبع مورد اعتماد را برای موارد زیر توصیه می‌کند:

• زنان زیر 25 سال
• زنان باردار زیر 25 سال یا بیشتر اگر در معرض خطر هستند
• مردانی که در گروه پرخطر قرار دارند
• مردانی که سالانه و هر 3 تا 6 ماه یکبار در معرض خطر رابطه جنسی هستند
• افراد مبتلا به HIV که از نظر جنسی فعال هستند

راه های درمان کلامیدیا

هر کسی که مبتلا یا مشکوک به کلامیدیا است باید برای جلوگیری از عواقب طولانی مدت سلامتی از جمله ناباروری و حاملگی خارج از رحم به دنبال درمان باشد. پزشکان معمولاً برای درمان کلامیدیا آنتی بیوتیک تجویز می‌کنند که فرد معمولا آنتی بیوتیک را به صورت قرص مصرف می‌کند.

منبع مورد اعتماد نیروی خدمات پیشگیرانه ایالات متحده (USPSTF) بسته به عوامل خطر فرد، حداقل هر 3 ماه پس از درمان آزمایش مجدد را توصیه می‌کند. نمونه هایی از آنتی بیوتیک ها برای کلامیدیا عبارتند از:

• آزیترومایسین: یک دوز 1 گرمی (گرمی).
• داکسی سایکلین: 100 میلی گرم (میلی گرم) دو بار در روز به مدت 7 روز
• افلوکساسین: 300-400 میلی گرم یک یا دو بار در روز به مدت 7 روز

سایر گزینه های دارویی شامل اریترومایسین و آموکسی سیلین است. پزشک ممکن است یکی از این موارد را در دوران بارداری تجویز کند. گاهی اوقات ممکن است عوارض جانبی اسهال، درد شکم، حالت تهوع و برفک واژن رخ دهد.

داکسی سایکلین گاهی اوقات می‌تواند باعث ایجاد بثورات پوستی شود، اگر فرد زمانی را زیر نور خورشید سپری کند. در بیشتر موارد عوارض جانبی خفیف خواهد بود. هر کسی که عوارض جانبی شدیدی را تجربه می‌کند باید به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مراجعه کند. بدون مشورت با پزشک مصرف دارو را قطع نکنید.

طبق یک منبع معتبر مصرف یک دوره آنتی بیوتیک در 95٪ موارد کلامیدیا را برطرف می‌کند. با این حال پیروی از دستورالعمل های پزشک و تکمیل کل دوره درمان ضروری است.

سایر جنبه های درمان

منبع معتبر CDCT توصیه می‌کند که افراد مبتلا به کلامیدیا به مدت 7 روز از رابطه جنسی خودداری کنند.

راه های پیشگیری از ابتلا به عفونت کلامیدیا

راه های پیشگیری از کلامیدیا یا کاهش خطر عفونت عبارتند از:

• استفاده مداوم و صحیح از کاندوم
• محدود کردن تعداد شرکای جنسی
• داشتن یک رابطه جنسی که در آن هر دو طرف تک همسر هستند
• غربالگری منظم
• اجتناب از رابطه جنسی تا زمان کامل شدن درمان

کلام آخر

کلامیدیا یک عفونت باکتریایی شایع مقاربتی است که اغلب هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند اما غربالگری می‌تواند نشان دهد که آیا فرد به درمان نیاز دارد یا خیر. این عفونت بدون درمان می‌تواند منجر به عوارضی شود که ممکن است اثرات دائمی داشته باشد. به همین دلیل درمان و غربالگری برای کسانی که ممکن است در معرض خطر باشند ضروری است.

love magazine love magazine راه های درمان عفونت راه های درمان عفونت راه های درمان عفونت راه های درمان عفونت راه های درمان عفونت راه های درمان عفونت راه های درمان عفونت راه های درمان عفونت راه های درمان عفونت