احتمال ابتلا به HIV چقدر است؟

راه های انتقال HIV چیست؟/ love magazine

HIV فقط از طریق مایعات خاص بدن از جمله خون، مایع منی و مایعات واژن قابل انتقال است. درمان می تواند سطح ویروس را در یک فرد مبتلا به HIV کاهش دهد تا به طور موثر غیرقابل شناسایی شود. وقتی این اتفاق می افتد، انتقال نمی تواند اتفاق بیفتد.

افسانه های زیادی در مورد انتقال HIV وجود دارد و دانستن حقایق بسیار مهم است. درک اینکه چگونه یک فرد می‌تواند یا نمی‌تواند به HIV مبتلا شود، به جلوگیری از انتقال کمک می‌کند و تبعیض و انگ مربوط به HIV را کاهش می‌دهد.

به دلیل اقدامات پیشگیرانه و درمان های موثر، تعداد تشخیص های جدید HIV و تأثیر ویروس در ایالات متحده در حال کاهش است.

به عنوان مثال درمان ضد رتروویروسی می تواند میزان ویروس را در بدن به سطوح غیرقابل تشخیص کاهش دهد. هنگامی که این اتفاق می افتد، ویروس نمی تواند به بدن آسیب برساند یا به فرد دیگری منتقل شود.

این مقاله نحوه انتقال و عدم انتقال HIV و چگونگی کمک به جلوگیری از انتقال آن را مورد بحث قرار می دهد.

چگونه HIV منتقل می‌شود؟

در بیشتر موارد، افراد از طریق رابطه جنسی مقعدی یا واژینال یا استفاده مشترک از تجهیزات تزریق دارو مانند سوزن یا سرنگ به HIV مبتلا می شوند.

HIV فقط از طریق مایعات بدن ازجمله خون، منی، قبل از انزال، مایعات رکتوم، مایعات واژن و شیر مادر منتقل می شود. خون می تواند بیشتر از سایر مایعات بدن حامل ویروس باشد. بنابراین بیشترین احتمال انتقال شامل قرار گرفتن در معرض خون حاوی ویروس است.

با این حال HIV از طریق تمام تماس با مایعات حامل ویروس منتقل نمی شود. برای انتقال، مایع باید با بافت آسیب دیده، جریان خون یا غشاهای مخاطی مانند غشاهای تناسلی، راست روده یا دهان در تماس قرار گیرد.

اگر خون حاوی اچ‌آی‌وی مستقیماً با جریان خون فرد دیگری تماس پیدا کند، مثلاً از طریق تزریق با یک سوزن مشترک، این منبع مطمئن برای انتقال ویروس بسیار محتمل است.

HIV می تواند در دوران بارداری، تولد یا شیردهی به نوزاد منتقل شود. با این حال به دلیل اقدامات پیشگیرانه و درمان های مدرن، این مورد کمتر رایج است.

چه چیزی ویروس را منتقل نمی‌کند؟

با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، HIV از طریق منابع زیر قابل انتقال نیست:

• نیش حشرات، از جمله نیش پشه ها و کنه ها
• هوا
• تماس با بزاق، اشک یا عرق
• دست دادن، در آغوش گرفتن یا بوسیدن
• توالت یا ظروف مشترک
• خوردن غذاهایی که فرد مبتلا به اچ آی وی تهیه کرده است
• فعالیت های جنسی که شامل تبادل مایعات نمی شود

HIV نمی تواند برای مدت طولانی در خارج از بدن زنده بماند، بنابراین از طریق سطوح منتقل نمی شود. همچنین خطر کم یا بدون خطر ابتلا به HIV از طریق موارد زیر وجود دارد:

• رابطه جنسی دهانی: با این حال، داشتن زخم‌های دهان، زخم‌های تناسلی یا خونریزی لثه می‌تواند خطر انتقال را افزایش دهد، مانند عفونت‌های مقاربتی موجود (STIs).
• تبادلات در محل کار: با این حال، سوراخ شدن از یک سوزن یا یک جسم تیز دیگر که حاوی ویروس است می تواند منجر به انتقال شود.
• انتقال خون یا اعضای اهدایی: روش‌های غربالگری کنونی در ایالات متحده بی‌خطر هستند و تحت مقررات سخت‌گیرانه هستند و این انتقال را بسیار بعید می‌سازد.
• بوسیدن عمیق: انتقال از این طریق بسیار نادر است اما اگر هر دو نفر زخم دهان یا خونریزی لثه داشته باشند ممکن است رخ دهد.
• خالکوبی و سوراخ کردن بدن: هیچ گزارشی مبنی بر انتقال از خالکوبی یا سوراخ کردن بدن در ایالات متحده گزارش نشده است، اگرچه این امکان وجود دارد که تجهیزات یا جوهر با خون شخص دیگری تماس داشته باشد.

عوامل خطر

هر کسی می تواند به HIV مبتلا شود اما عوامل متعددی خطر ابتلا را افزایش می دهد. اینها عبارتند از:

• اشتراک تجهیزات برای تزریق مواد مخدر
• خالکوبی با سوزن مشترک یا جوهر مشترک
• داشتن رابطه جنسی مقعدی یا واژینال بدون کاندوم
• داشتن STI
• مواجهه مکرر با مایعات حاوی ویروس مانند آزمایشگاه
• قرار گرفتن در معرض ویروس در هنگام زایمان، بارداری یا شیردهی

برخی از عوامل اجتماعی که بر خطر انتقال HIV در فرد تأثیر می‌گذارند عبارتند از:

• دسترسی به آموزش در مورد انتقال HIV و پیشگیری
• دسترسی به مراقبت های بهداشتی مقرون به صرفه
• تبعیض و انگ در مراقبت های بهداشتی و جامعه به طور کلی
• کاهش قدرت مذاکره به دلیل جنسیت و فاکتورهای وضعیت مالی یا سایر عوامل

افزایش آگاهی و دسترسی به درمان ضد رتروویروسی، داروهای پیشگیرانه و خدمات حمایتی راههای موثری برای کاهش اثرات HIV هستند.

راه های کاهش خطر ابتلا به HIV

طیف وسیعی از استراتژی های موثر اکنون می توانند خطر ابتلا به HIV را کاهش دهند. اینها عبارتند از منبع قابل اعتماد:

• با استفاده از پروفیلاکسی قبل از مواجهه (PrEP)
• هرگز سوزن مشترک را با شخص دیگری استفاده نکنید
• استفاده از کاندوم هنگام رابطه جنسی
• انجام مکرر آزمایش HIV
• استفاده از دستکش و سایر تجهیزات استریل در تنظیمات پزشکی
• انجام پروفیلاکسی اضطراری پس از قرار گرفتن در معرض احتمالی ویروس

هنگامی که فردی PrEP را روزانه مصرف می کند، خطر ابتلا به HIV از طریق رابطه جنسی را تا حدود 99٪ و از طریق سوزن و سرنگ تا حدود 74٪ کاهش می دهد.

گروه ویژه خدمات پیشگیرانه دستورالعمل های HIV خود را در سال 2023 به روز کرد. این دستورالعمل ها PrEP را به همه افرادی که در معرض خطر بالای قرار گرفتن در معرض HIV یا در معرض خطر بالای ابتلا به HIV هستند توصیه می کند.

استفاده مداوم از درمان ضد رتروویروسی همانطور که پزشک تجویز می کند می تواند خطر انتقال را تقریباً به صفر برساند. این دارو فعالیت HIV در بدن را کند یا متوقف می کند.

چه کسانی باید آزمایش HIV را انجام دهند؟

بسیاری از افراد مبتلا به HIV هیچ علامتی را تجربه نمی کنند. فرد تنها با انجام آزمایش می تواند از وضعیت HIV خود مطلع شود. بنابراین CDC توصیه می کند که همه افراد 13 تا 64 ساله حداقل یک آزمایش HIV داشته باشند.

آزمایش زودهنگام، تشخیص و درمان موثرترین راه برای جلوگیری از پیشرفت و انتقال ویروس است. آزمایش مکرر روشی ارزان و موثر برای جلوگیری از گسترش HIV است. به ویژه مهم است که قبل از داشتن رابطه جنسی با شریک جدید یا هنگام برنامه ریزی برای باردار شدن این آزمایش را انجام دهید.

افرادی که در معرض خطر بالای ابتلا به ویروس هستند، از جمله مردان همجنس‌گرا و دوجنس‌گرا که از نظر جنسی فعال هستند، ممکن است بخواهند هر 3 تا 6 ماه یک بار آزمایش انجام دهند.

خلاصه

اچ‌آی‌وی فقط در شرایط خاصی مانند تماس با خون، مایعات رکتوم، مایعات واژن، شیر مادر و مایع منی یا قبل از انزال قابل انتقال است. راه های مختلفی برای کاهش خطر ابتلا به HIV وجود دارد، از جمله استفاده از کاندوم هنگام رابطه جنسی، مصرف PrEP و استفاده نکردن از سوزن های مشترک.

با درمان ضد رتروویروسی مدرن، افراد کمتری به HIV مبتلا می شوند. افرادی که به طور مداوم به این درمان دسترسی دارند می توانند زندگی طولانی و سالمی داشته باشند و خطر انتقال به طور قابل توجهی کاهش می یابد و اغلب به صفر می رسد.