هر آنچه که باید درباره استرس مزمن بدانید

علت استرس مزمن چیست و چه تاثیری بر سلامتی دارد؟/ love magazine

استرس مزمن یک احساس استرس طولانی مدت و اغلب طاقت فرسا است که می تواند بر زندگی روزمره فرد تأثیر منفی بگذارد. استرس مزمن می تواند باعث تغییر در خلق و خو، مشکل در خواب و بیماری جسمی شود.

احساس استرس کوتاه مدت بخشی منظم از زندگی روزمره است. هنگامی که این احساسات مزمن یا طولانی مدت می شوند، می توانند به شدت بر سلامت فرد تأثیر بگذارند.

استرس مزمن چیست؟

استرس یک پاسخ بیولوژیکی به موقعیت های سخت است. این باعث می شود که بدن هورمون هایی مانند کورتیزول و آدرنالین ترشح کند.

این هورمون ها به آماده سازی بدن برای انجام عمل کمک می کنند، به عنوان مثال با افزایش ضربان قلب و تنفس. هنگامی که این اتفاق می افتد، پزشک ممکن است فردی را در حالت هوشیاری یا برانگیختگی بالا توصیف کند.

عوامل زیادی می توانند واکنش استرس را تحریک کنند، از جمله موقعیت های خطرناک و فشارهای روانی مانند ضرب الاجل های کاری، امتحانات و رویدادهای ورزشی.

اثرات جسمانی استرس معمولاً طولانی نیست. با این حال برخی از افراد خود را در وضعیت تقریباً ثابتی از افزایش هوشیاری می یابند. این استرس مزمن است. برخی از علل بالقوه استرس مزمن عبارتند از:

• مشاغل پر فشار
• مشکلات مالی
• روابط چالش برانگیز

استرس مزمن برای مدت طولانی بر بدن فشار وارد می کند. این می تواند علائم مختلفی ایجاد کند و خطر ابتلا به برخی بیماری ها را افزایش دهد.

علائم استرس مزمن

استرس مزمن بر کل بدن تأثیر می گذارد. این می تواند چندین علامت فیزیکی یا روانی داشته باشد که می تواند عملکرد روزانه را چالش برانگیزتر کند. نوع و شدت علائم از فردی به فرد دیگر به طور قابل توجهی متفاوت است.

علائم و نشانه های استرس مزمن می تواند شامل موارد زیر باشد:

• تحریک پذیری
• خستگی
• سردرد
• مشکل در تمرکز
• افکار سریع و بی نظم
• مشکل در خوابیدن
• مشکلات گوارشی
• تغییرات در اشتها
• احساس درماندگی
• عزت نفس پایین
• از دست دادن میل جنسی
• عصبی بودن
• عفونت ها یا بیماری های مکرر

نمونه هایی از استرس مزمن

تجارب مختلف زندگی می تواند باعث استرس شود و ممکن است از دوران کودکی شروع شود. هنگامی که کودکان رویدادهای آسیب زا را تجربه می کنند، می تواند منجر به ایجاد استرس مزمن شود که ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد. این نوع رویدادها به عنوان تجربیات نامطلوب دوران کودکی (ACE) شناخته می شوند.

به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری منبع مورد اعتماد، حدود 64 درصد از بزرگسالان در ایالات متحده حداقل یک ACE را قبل از سن 18 سالگی تجربه کرده اند. از هر 6 بزرگسال، 1 نفر چهار یا بیشتر ACE را تجربه کرده است.

نمونه هایی از ACE ها عبارتند از:

• بیماری روانی در یک یا چند والدین
• سوء استفاده عاطفی، فیزیکی یا جنسی
• سوء مصرف مواد در خانواده
• طلاق والدین
• زندانی شدن یکی از والدین یا اعضای نزدیک خانواده

استرس مزمن در بزرگسالان

در بزرگسالی، استرس مزمن می تواند در نتیجه دلایل بسیار مشابه و همچنین موارد زیر رخ دهد:

• مشکلات در محل کار
• بیکاری یا مشکلات مالی
• آسیبی که بر زندگی روزمره تأثیر می گذارد
• نگرانی در مورد مشکلات کشور یا جهان

بر اساس نظرسنجی استرس در آمریکا در سال 2023 توسط انجمن روانشناسی آمریکا (APA)، عوامل استرس زا ممکن است بسته به سن و عوامل دیگر متفاوت باشند اما مسائل مالی برای بسیاری از افراد یک عامل استرس زا بود.

اثرات استرس مزمن بر سلامتی

استرس مزمن بر مغز و سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارد. شبکه های عصبی مغز، به ویژه در قشر جلوی مغز، در واقع می توانند ضعیف شوند. پزشکان این را در تصویربرداری از مغز افراد دیده اند.

هنگامی که یک فرد استرس را تجربه می کند، سیستم ایمنی بدن او را تحریک می کند تا واکنش نشان دهد. با گذشت زمان، استرس مزمن می تواند عملکرد سیستم ایمنی منبع قابل اعتماد را سرکوب کند، که ممکن است منجر به ایجاد بیماری ها و مشکلات سلامتی شود.

در طول دوره های طولانی، استرس مزمن می تواند به ایجاد طیف وسیعی از اختلالات جسمی و روانی مجرب شود. از جمله:

• بیماری قلبی
• فشار خون بالا
• دیابت
• چاقی
• خستگی مزمن
• اختلال عملکرد جنسی
• اختلالات گوارشی
• عفونت های تنفسی
• بیماری های خود ایمنی
• افسردگی
• اختلالات اضطرابی

استرس مزمن در مقابل استرس حاد

به طور کلی استرس حاد استرسی است که فرد در کوتاه مدت آن را تجربه می کند. استرس حاد معمولا بلافاصله پس از تجربه یک عامل استرس زا به عنوان یک واکنش جنگ یا گریز ظاهر می شود.

یک اختلال استرس حاد شدیدتر است و معمولاً در ماه اول پس از تجربه ضربه در فرد رخ می دهد. این شبیه به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) است اما یک فرد تا زمانی که علائم PTSD را بیش از یک ماه نداشته باشد، نمی تواند تشخیص PTSD داشته باشد.

استرس همچنین می تواند اپیزودیک باشد، به این معنی که فرد استرس حاد را در مدت طولانی اما به طور متناقض تجربه می کند. آنها دوره های استرس زا را با استرس کمتر یا بدون استرس تجربه می کنند.

در مقایسه، استرس مزمن استرسی است که فرد در طول زندگی خود به طور مداوم آن را تجربه می کند تا جایی که احساس استرس به حالت عادی تبدیل می شود.

راه های درمان استرس مزمن

طبق گزارش APA، حدود 3 نفر از هر 5 بزرگسال در ایالات متحده در مورد استرس خود صحبت نمی کنند. با این حال اگر فردی استرس مزمن را تجربه کند، مهم است که برای مشاوره و حمایت به یک متخصص مراقبت های بهداشتی مراجعه کند. پزشک ممکن است درمان روانشناختی، مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) را توصیه کند.

در طول CBT، یک درمانگر به فرد کمک می کند تا رفتار، افکار و احساسات خود را در مورد عوامل استرس زا اصلاح کند. CBT همچنین می تواند به فرد کمک کند تا ابزارها و مکانیسم های مقابله ای را برای مدیریت پاسخ های استرس ایجاد کند.

گاهی اوقات پزشک ممکن است داروهایی را برای کمک به درمان برخی از علائم استرس مزمن توصیه کند. به عنوان مثال آنها ممکن است داروهای ضد افسردگی را برای درمان اضطراب یا افسردگی تجویز کنند. برای افرادی که مشکل خواب دارند، پزشکان ممکن است داروهای آرام بخش تجویز کنند.

روش های مدیریت استرس مزمن

استرس مزمن می تواند طاقت فرسا به نظر برسد و ممکن است فرد احساس کند نمی تواند کنترل زندگی خود را دوباره به دست آورد. با این حال راهبردهای زیر ممکن است به کاهش سطح استرس و بهبود رفاه کمک کند.

• یاد بگیرید که علائم و نشانه های استرس را بشناسید.
• برای حمایت با دوستان و خانواده صحبت کنید.
• در صورت امکان از قرار گرفتن در معرض عوامل استرس زا اجتناب کنید یا آن را به حداقل برسانید.
• به طور منظم ورزش کنید.
• ذهن آگاهی یا مدیتیشن را امتحان کنید.
• به یک برنامه خواب منظم پایبند باشید.
• کافئین بیش از حد را محدود کنید یا به طور کل از آن اجتناب کنید.
• نوشتن اتفاقات روز را امتحان کنید.

خلاصه

استرس بخشی منظم از زندگی روزمره است. استرس کوتاه مدت به طور کلی بی ضرر است اما زمانی که طول بکشد و مزمن شود، می تواند طیف وسیعی از علائم را ایجاد کند. همچنین می تواند منجر به ایجاد اختلالات جسمی و روانی کمک کند.

تکنیک های خودیاری شامل شناسایی محرک ها، توسعه راهبردهای مقابله و اجتناب، ارتباط با دوستان و خانواده و تمرین ذهن آگاهی است. اگر این تکنیک‌ها کار نمی‌کنند یا اگر استرس بسیار زیاد است، فرد باید با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی صحبت کند.