چگونه تأثیر روانی ویتیلیگو بر کودکان را مدیریت کنیم؟

ویتیلیگو در کودکان: علل، علائم، انواع و راه های درمان آن/ love magazine

هنوز علت دقیق ویتیلیگو در کودکان مشخص نیست. این بیماری مزمن باعث از بین رفتن رنگدانه پوست (ملانین) و در نتیجه ایجاد لکه های سفید در پوست می شود. مو و حفره دهان نیز ممکن است دچار تغییر رنگ شوند. این لکه های طولانی مدت می تواند باعث ایجاد مشکلات روانی اجتماعی در برخی از کودکان، به ویژه نوجوانان شود. آگاهی و حمایت کافی از سوی والدین برای غلبه بر مسائل مربوط به عزت نفس پایین ضروری است.

یک تحقیق مشترک که توسط دانشمندان ایالات متحده و فرانسه انجام شد نشان داد که حدود 1.52٪ از کودکان و 2.16٪ از نوجوانان در ایالات متحده به ویتیلیگو مبتلا بودند. ویتیلیگو مسری نیست و از فردی به فرد دیگر سرایت نمی کند. همچنین این وضعیت بر هوش و سایر مهارت ها و توانایی های کودکان تأثیر نمی گذارد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد علل، انواع و راه های مدیریت ویتیلیگو در کودکان، ادامه مطلب را بخوانید.

چه چیزی باعث ویتیلیگو در کودکان می شود؟

عدم عملکرد یا مرگ سلول های تولید کننده ملانین منجر به از بین رفتن رنگدانه های پوست در بدن می شود. ملانین رنگدانه ای است که توسط سلول هایی به نام ملانوسیت تولید می شود. علت دقیق اختلال عملکرد ملانوسیت هنوز کشف نشده است اما می تواند ناشی از:

• وراثت: ویتیلیگو ممکن است از والدین یا اعضای خانواده به کودک منتقل شود. مطالعات نشان می دهد که کودکان مبتلا به این عارضه ممکن است کمبود آنزیم کلیدی به نام تیروزیناز داشته باشند که به تولید ملانین در سلول ها کمک می کند. با این حال مطالعات بیشتری برای تعیین سایر علل ژنتیکی پشت ویتیلیگو در حال انجام است.
• خودایمنی: یک نظریه نشان می دهد که ویتیلیگو زمانی ایجاد می شود که سیستم ایمنی ملانوسیت ها را در بدن از بین می برد و آنها را با عفونت های باکتریایی اشتباه می گیرد. این تئوری همچنین بیان می‌کند که واکنش ایمنی ممکن است زمانی ایجاد شود که رادیکال‌های آزاد زیر پوست به ملانوسیت‌ها آسیب می‌رسانند.
• عوامل محیطی: برخی عوامل محیطی مانند آفتاب سوختگی، استرس و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی می توانند باعث ویتیلیگو شوند. مطالعات نشان می دهد که اشعه ماوراء بنفش تمایل به تولید گونه های اکسیژن فعال (ROS) دارد که به ملانوسیت ها آسیب می زند یا آنها را می کشد و منجر به ایجاد لکه های سفید می شود. فرض بر این است که واکنش مشابهی در اثر استرس و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی ایجاد می شود.
• سایر شرایط پزشکی: برخی شرابط پزشکی مانند کم خونی پرنیشیوز، آرتریت روماتوئید، آلوپسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک نیز گزارش شده است که باعث ایجاد لکه های سفید به دلیل مرگ ملانوسیت در قسمت های خاصی از بدن می شود.

علائم ویتیلیگو در کودکان چیست؟

لکه های بدون رنگ پوست علامت اولیه ویتیلیگو هستند. این می تواند هر ناحیه ای از بدن را تحت تاثیر قرار دهد، به ویژه مناطقی که در معرض نور خورشید هستند. لکه ها می توانند اندازه های مختلفی داشته باشند. علائم ویتیلیگو به شرح زیر است:

• از بین رفتن رنگدانه های پوست
• سفید شدن زودرس موهای سر، ابروها و مژه ها
• هیپوپیگمانتاسیون در حفره دهان و بینی
• تغییر رنگ لایه داخلی چشم (شبکیه)
• التهاب در گوش
• تورم در شبکیه یا عنبیه

جدا از این علائم، ویتیلیگو همچنین حساسیت پوست را برای آفتاب سوختگی های مکرر و مستعد ابتلا به شرایط خودایمنی را افزایش می دهد.

انواع ویتیلیگو چیست؟

ویتیلیگو به دو نوع مختلف و سه زیرگروه طبقه بندی می شود که عبارتنداز:

1- ویتیلیگو غیر سگمنتال:

ویتیلیگو غیر سگمنتال شایع ترین شکل است و با ظاهر شدن لکه های سفید در دو طرف بدن مشخص می شود. ویتیلیگوی دوطرفه، ویتیلیگو ولگاریس و ویتیلیگوی ژنرالیزه نیز شناخته می شود.

رنگ روی پوست معمولاً از دست ها، اطراف چشم یا دهان و روی پاها تغییر می کند. در موارد معدودی، از مناطقی که پوست به طور مکرر مالش می‌کند، شروع می‌شود. ممکن است متوجه شوید که از دست دادن رنگ در ویتیلیگوی غیرسگمنتال بیشتر قابل توجه است و در طول زمان به قسمت های بیشتری از بدن گسترش می یابد.

2- ویتیلیگو سگمنتال:

ویتیلیگوی سگمنتال ویتیلیگوی یک طرفه نیز نامیده می شود و در مقایسه با ویتیلیگوی غیرسگمنتال، معمولاً در سنین پایین‌تر شروع می‌شود. ممکن است بخشی از بدن مانند یک پا یا بازو را درگیر کند. 50 درصد موارد با تغییر رنگ مو، ابرو یا مژه و وضعیتی به نام فلج اطفال همراه است.

متخصصان ویتیلیگو را بر اساس از دست دادن رنگدانه در بدن به سه گروه تقسیم می کنند:

• موضعی: با یک یا چند نقطه در بدن مشخص می شود و ممکن است متوجه از دست دادن رنگ پوست در غشاهای مخاطی، به نام ویتیلیگوی مخاطی یا در نواحی مانند صورت و دست ها، به نام ویتیلیگو آکروفاسیال شوید.
• عمومی: رنگدانه در چندین ناحیه بدن ظاهر می شود.
• یونیورسال: قسمت‌های اصلی رنگ پوست به صورت لکه‌هایی در می‌آیند. این نوع نادر ویتیلیگو است.

ویتیلیگو چگونه درمان می شود؟

درمان ویتیلیگو می تواند شامل یک یا چند روش باشد. اگرچه هیچ درمان دائمی تایید شده ای برای ویتیلیگو وجود ندارد اما گزینه های درمانی موجود می توانند به بهبود کیفیت زندگی کمک کنند.

1- درمان موضعی:

درمان های موضعی برای ویتیلیگوی موضعی توصیه می شود. سه دسته اصلی از داروهای مورد استفاده در درمان موضعی ویتیلیگو بر اساس محل درگیری وجود دارد:

• استروئیدهای موضعی
• مهارکننده های موضعی کلسینئورین
• ویتامین D موضعی

دستورالعمل های اخیر، مهارکننده های موضعی کلسینورین را به عنوان اولین درمان برای لکه های صورت و گردن و کورتیکواستروئیدهای موضعی برای سایر قسمت های بدن توصیه می کنند. اینها عوارض جانبی کمتری دارند و می توانند دو بار در روز استفاده شوند. ویتامین D موضعی همیشه همراه با استروئیدهای موضعی برای پیش آگهی بهتر استفاده می شود.

طبق گفته آکادمی پوست آمریکا، پماد تاکرولیموس یا کرم پیمکرولیموس ممکن است برای کودکان مبتلا به ویتیلیگو تجویز شود. آنها برای لکه های سر و گردن بهتر عمل می کنند و ممکن است برای مدت طولانی تری نسبت به کورتیکواستروئیدها استفاده شوند.

2- کرم کمپلکس معدنی:

کرم های کمپلکس معدنی به عنوان کمکی برای فتوتراپی استفاده می شود. این کرم ها می توانند به کاهش آسیب سلول های رنگدانه اکسیداتیو کمک کنند. کرم های کمپلکس معدنی ممکن است عوارض جانبی داشته باشند اما پزشکان می توانند کرم هایی را تجویز کنند که عوارض کمی دارند.

3- محافظت در برابر آفتاب:

محافظت در برابر نور خورشید و اشعه ماوراء بنفش باید برای تمام نواحی بدن توصیه شود اما برای نواحی دارای رنگدانه یا تغییر رنگ پوست بیشتر مورد نیاز است. این تصور غلط وجود دارد که نور خورشید با تولید ملانین بیشتر به درمان ویتیلیگو کمک می کند اما قرار گرفتن در معرض نور خورشید می تواند باعث آفتاب سوختگی شدید به دلیل عدم سنتز ملانین شود که از ما در برابر اشعه های مضر خورشید محافظت می کند.

4- مکمل های ویتامین های خوراکی:

طبق چند مطالعه، مکمل ویتامین D و B کمپلکس می‌تواند نتایج را در بیماران مبتلا به ویتیلیگو بهبود بخشد. مصرف مکمل ویتامین با دوز کم به عنوان یک نیاز در دوران کودکی توصیه می شود. هیچ مدرکی دال بر اثربخشی مکمل های ویتامین با دوز بالا در دوران کودکی برای بهبود پیامدهای ویتیلیگو وجود ندارد. قبل از اقدام به خوددرمانی با مکمل ها، توصیه های پزشک را دنبال کنید.

5- پالس درمانی استروئیدی:

استفاده متناوب از دوزهای فوق دارویی استروئید به عنوان پالس درمانی استروئیدی شناخته می شود که به کاهش عوارض جانبی در مقایسه با سایر روش های درمان استروئیدی کمک می کند. درمان ترکیبی با استروئیدهای سیستمیک، تاکرولیموس موضعی و فتوتراپی ممکن است به رنگدانه مجدد کمک کند. درمان های استروئیدی می توانند عوارض جانبی مختلفی از جمله افزایش وزن و فوران های آکنه ای ایجاد کنند.

6- فتوتراپی:

روش‌های مختلفی از فتوتراپی وجود دارد که در درمان ویتیلیگوی کودکان مؤثر است. درمان با اشعه ماوراء بنفش، یک نوع درمان با اشعه ماوراء بنفش، انتخاب اولیه برای درمان در دوران کودکی است زیرا به رنگدانه مجدد و تثبیت بیماری کمک می کند. ویتیلیگو با پیشرفت سریع را می توان با فتوتراپی عمومی مدیریت کرد. این روش ممکن است باعث تهوع، واکنش های فوتوتوکسیک و درد شود. پزشک شما ممکن است قبل از بخش های فتوتراپی، غربالگری آنتی بادی ضد هسته ای را توصیه کند.

7- روان درمانی:

روان درمانی به مدیریت ترس بیماران از تشدید بیماری، اعتماد به نفس ضعیف، کیفیت پایین زندگی، روابط اجتماعی ضعیف، افسردگی و اضطراب کمک می کند. درمان شناختی-رفتاری و هیپنوتیزم روان درمانی هایی هستند که با هدف بهبود کیفیت زندگی بیماران ویتیلیگو انجام می شود.

8- پیوند جراحی:

یک ضایعه پایدار ویتیلیگو که برای یک سال هیچ پیشرفتی نشان نداده است را می توان با پیوند اتولوگ مدیریت کرد. پیوند جراحی برای ویتیلیگو سگمنتال پایدار توصیه می شود. این می تواند با استفاده از تکنیک های مختلف پیوند، از پیوند پانچ، پیوند پوست با ضخامت تقسیم شده و پیوند جدیدتر انتقال ملانوسیت انجام شود. پیوند ممکن است منجر به عوارض جانبی مانند درد و اثر سنگفرش شود.

9- دپیگمانتاسیون:

رنگ باقیمانده پوست با استفاده از عوامل دپیگمانت کننده پاک می شود. این روش یک گزینه برای ویتیلیگوی گسترده است، زمانی که سایر درمان ها نتوانستند نتایج مثبتی به همراه داشته باشند. این عوامل را می توان برای نه ماه یا بیشتر استفاده کرد. این روش ممکن است باعث قرمزی، تورم، خارش و خشکی پوست شود.

10- میکروپیگمنتیشن:

پزشک شما می تواند رنگدانه را با استفاده از ابزارهای مخصوص به پوست شما کاشت. برای لکه های روی لب و اطراف آن، به ویژه برای افرادی که رنگ های تیره تر دارند، بسیار موثر است. درمان ممکن است باعث ایجاد سایر نقاط ویتیلیگو شود و یافتن ایمپلنت‌هایی با رنگ پوست چالش برانگیز است.

اخیراً برخی درمان‌های نوظهور برای ویتیلیگو وجود داشته است. روکسولیتینیب، یک مهارکننده موضعی ژانوس کیناز (JAK)، اخیراً برای درمان ویتیلیگو در بزرگسالان تأیید شده است اما اثربخشی آن در کودکان هنوز مشخص نشده است. سایر درمان‌های امیدوارکننده برای ویتیلیگو شامل درمان پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) و درمان‌های سلولی مانند پیوند ملانوسیت است.

چگونه تأثیر روانی ویتیلیگو بر کودکان را مدیریت کنیم؟

ویتیلیگو ممکن است بر عزت نفس کودکان تأثیر بگذارد و منجر به پریشانی عاطفی، اضطراب و انگ اجتماعی شود. با این حال راه هایی برای تقویت اعتماد به نفس و بهبود کیفیت زندگی کودک مبتلا به ویتیلیگو وجود دارد. نکات زیر برای مقابله با اثرات روانی ویتیلیگو مفید است:

• هرگز روی ویتیلیگو تمرکز نکنید. از فرزندتان به خاطر دستاوردهایش قدردانی کنید و به او بگویید که ربطی به رنگ پوست ندارد.
• هرگز به کودک خود فشار نیاورید تا لکه ها را با لوازم آرایش یا وسایل دیگر پنهان کند.
• کاری کنید که آنها عشق و پذیرش بی قید و شرط شما را احساس کنند. اجازه دهید فرزندتان بفهمد و برای همسالانش توضیح دهد که ویتیلیگو چیست.
• فرزندتان را به شرکت در بازی ها، سفرها و سایر رویدادهای اجتماعی تشویق کنید.
• به اعضای خانواده، دوستان و معلمان فرزندتان در مورد ویتیلیگو و ماهیت غیر مسری آن آموزش دهید. این می تواند آنها را تشویق کند تا در کاهش تأثیر روانی آن مشارکت کنند.
• اگر متوجه شدید فرزندتان به دلیل ویتیلیگو افسرده یا مضطرب است، با روانشناس مشورت کنید

هیچ درمان مشخص و تایید شده ای برای ویتیلیگو وجود ندارد که نویدبخش درمان کامل باشد. حمایت خانواده و اجتماعی بهترین راه برای کمک به کودکان برای داشتن یک زندگی سالم بدون هیچ گونه تأثیر روانی است.

کلام آخر

علت دقیق ویتیلیگو ناشناخته است و این بیماری با لکه هایی روی پوست، مو یا حفره دهان مشخص می شود. ظاهر ممکن است به عزت نفس و اعتماد به نفس کودکان در هنگام رشد ضربه بزند. این وضعیت ممکن است ناشی از عوامل ژنتیکی یا محیطی باشد. بیماری های خود ایمنی در کودکان یکی دیگر از علل بالقوه ویتیلیگو است. برخی از کودکان ممکن است به طور کامل از ویتیلیگو بهبود یابند، در حالی که ممکن است برای برخی دیگر به همین شکل باقی بماند. هیچ درمان اثبات شده ای برای ویتیلیگو وجود ندارد، اگرچه برخی داروها می توانند به کنترل شیوع و بهبود کیفیت زندگی کمک کنند.