علائم اختلال اضطراب اجتماعی چگونه است؟

اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟/ love magazine

بسیاری از ما هر از گاهی اضطراب اجتماعی را تجربه می کنیم، مانند احساس ناراحتی قبل از شرکت در یک مهمانی یا قبل از کنفرانس در محل کار. در موقعیت هایی که خارج از منطقه راحتی خود هستیم، احساس خجالتی، عصبی یا مضطرب بودن طبیعی است اما وقتی این اضطراب اجتماعی باعث پریشانی شدید می شود و شروع به تأثیرگذاری بر زندگی روزمره می کند، می تواند نشان دهنده یک وضعیت رایج به نام اختلال اضطراب اجتماعی باشد.

اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟

اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) که به آن فوبیای اجتماعی نیز گفته می شود، یک اختلال سلامت روان رایج است که تخمین زده می شود هر ساله تا 7 درصد از بزرگسالان در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار دهد. SAD با ترس شدید از موقعیت های اجتماعی، از اجرای نمایش یا سخنرانی گرفته تا شرکت در یک مهمانی مشخص می شود. کسانی که از SAD رنج می برند می ترسند توسط افراد دیگر مورد بررسی و تحقیر قرار گیرند. این ترس باعث ناراحتی شدید می شود و می تواند افراد آسیب دیده را از انجام کارهایی که می خواهند انجام دهند باز دارد.

علائم اختلال اضطراب اجتماعی

علامت اصلی اختلال اضطراب اجتماعی، ترس شدید از بررسی دقیق یا خجالت زده شدن توسط افراد دیگر است. این ترس آنقدر زیاد است که می تواند باعث شود فرد به کلی از محیط های اجتماعی دوری کند. همچنین علائم فیزیکی اضطراب وجود دارد که ممکن است با ترس همراه باشد. به عنوان مثال:

• احساس عرق کردن
• سرخ شدن
• داشتن ضربان قلب سریع
• لرزیدن
• حالت تهوع
• احساس تنگی نفس

دو نوع اختلال اضطراب اجتماعی وجود دارد. اکثر افراد مبتلا به SAD دارای اضطراب اجتماعی عمومی هستند، به این معنی که از همه موقعیت های اجتماعی مانند جلسات یا مهمانی ها می ترسند. در افراد مبتلا به SAD، ناراحتی در موقعیت‌های اجتماعی معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می‌شود و علائم معمولاً با گذشت زمان بدتر می شوند. علائم اختلال اضطراب اجتماعی بر خلاف عصبی بودن عادی روزمره، ثابت و شدید هستند. این استرس روی روابط، شغل، روال روزانه و کیفیت کلی زندگی تاثیر می گذارد.

نوع دیگری از SAD، اضطراب اجتماعی عملکردی است که بسیار کمتر رایج است. افراد مبتلا به اضطراب عملکرد فقط از زمانی می ترسند که در مرکز توجه قرار گیرند، مانند سخنرانی یا اجرا. اضطراب عملکرد به اندازه اضطراب اجتماعی عمومی مختل کننده نیست.

علل و عوامل خطر 

تصور می شود که اختلال اضطراب اجتماعی ناشی از عوامل بیولوژیکی و محیطی است: تأثیر طبیعت و تربیت. دانشمندان بر این باورند که SAD در پاسخ به تعامل پیچیده عوامل عصبی (به معنای آنچه در مغز و سیستم عصبی می گذرد) و همچنین عوامل روانی-اجتماعی، تأثیر رویدادهای زندگی، افکار و رفتارها ایجاد می شود.

علل SAD مربوط به مغز و سیستم عصبی عبارتند از:

• داشتن یک سیستم عصبی بیش فعال. این بدان معناست که حتی محرک‌های احساسی کوچک می‌تواند منجر به ترشح کورتیزول، هورمون استرس در بدن شود.
• کاهش میزان سروتونین (هورمونی که در کنترل خلق و خوی نقش دارد) در مغز.
• سطوح غیر طبیعی گلوتامات و اکسی توسین در مغز. این هورمون ها نحوه واکنش شما در محیط های اجتماعی و شدت علائم اضطراب را کنترل می کنند.
• افزایش حساسیت در مناطقی از مغز که خلق و خو و احساسات را کنترل می کنند.

علل روانی اجتماعی SAD شامل آسیب های اولیه دوران کودکی مانند سابقه سوء استفاده و غفلت و اذیت کردن دوران کودکی است. سبک های فرزندپروری بیش از حد محافظ گونه و بیش از حد انتقادی نیز با این اختلال همراه بوده است. این رویدادها بر نحوه تعامل و واکنش شما در موقعیت های اجتماعی تأثیر می گذارد.

سایر عوامل خطر برای ایجاد اختلال اضطراب اجتماعی عبارتند از:

• جنسیت زن
• سابقه خانوادگی اختلال اضطراب اجتماعی
• شخصیت خجالتی
• نشان دادن ترس شدید از افراد جدید و کناره گیری از موقعیت های جدید در دوران کودکی

اختلال اضطراب اجتماعی چگونه درمان می شود؟

پزشک شما ممکن است داروهایی را برای استفاده به تنهایی یا همراه با CBT تجویز کند. داروهای ضد افسردگی معمولاً ابتدا برای اختلال اضطراب اجتماعی تجویز می شوند. حتی در افرادی که افسردگی ندارند، این داروها می توانند به رفع علائم اضطراب کمک کنند. دو دسته از داروهای ضد افسردگی که بیشترین تجویز را دارند عبارتند از:

• مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، مانند پاروکستین (Paxil) و سرترالین (Zoloft)
• مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs)، مانند ونلافاکسین (Effexor).

این داروها به عادی سازی سطح هورمون هایی در مغز کمک می کنند که به SAD کمک می کنند و ممکن است تا سه ماه از درمان طول بکشد تا اینکه متوجه اثر کامل این داروها بر علائم خود شوید، اما قبل از آن باید متوجه فواید آن شوید.

اگر از اضطراب عملکرد رنج می برید، پزشک ممکن است یک داروی ضد اضطراب تجویز کند تا در صورت لزوم از آن استفاده کنید، مانند قبل از ارائه یک سخنرانی. این موارد عبارتند از:

• مسدود کننده های بتا مانند پروپرانولول (ایندرال)
• بنزودیازپین ها مانند کلونازپام (کلونوپین) و لورازپام (آتیوان).

این داروها با کاهش ضربان قلب و آرام کردن سیستم عصبی تسکین کوتاه مدتی را ایجاد می کنند و می توانند در صورت نیاز قبل از یک موقعیت اضطراب زا مصرف شوند.

استراتژی های مکمل برای درمان اضطراب اجتماعی

می توان از تکنیک های خودیاری برای تکمیل سایر درمان ها استفاده کرد. اجرای بسیاری از این اقدامات آسان است و ممکن است مزایایی فراتر از ایجاد اعتماد اجتماعی داشته باشد.

1- ذهن آگاهی را تمرین کنید

ذهن آگاهی به تمرین حضور بدون قضاوت اشاره دارد. وقتی حواس تان باشد، از اطرافیان و احساسات خود آگاه هستید اما به آنها واکنشی نشان نمی دهید. تحقیقات نشان می دهد که ذهن آگاهی می تواند علائم SAD و کیفیت کلی زندگی را بهبود بخشد.

2- مشکلات خواب را درمان کنید

مطالعات نشان داده است که افرادی که از اختلال اضطراب اجتماعی رنج می برند، میزان بیشتری از مشکلات خواب را دارند. خواب ضعیف با تشدید اضطراب مرتبط است و ممکن است به مرور زمان اجتناب اجتماعی را افزایش دهد. برای بهبود کیفیت خواب خود یک روال خواب آرامش بخش ایجاد کنید و از تماشای صفحه نمایش در اواخر شب خودداری کنید.

3- ورزش کنید

ورزش منظم می تواند به بهبود علائم اضطراب کمک کند. تحقیقات حاکی از آن است که ورزش هوازی زمانی که با CBT ترکیب شود برای فوبیای اجتماعی مفیدتر است.

4- از مصرف الکل و کافئین خودداری کنید یا آن را به حداقل برسانید

بسیاری از مردم از الکل به عنوان راهی برای کاهش اضطراب اجتماعی خود استفاده می کنند اما نشان داده شده است که الکل در دراز مدت اضطراب را بدتر می کند. به طور مشابه، کافئین می تواند باعث تشدید اضطراب شود، به خصوص در دوزهای بالاتر.

5- یک گروه پشتیبانی پیدا کنید

صحبت کردن از طریق ترس های خود و شنیدن تجربیات دیگران می تواند به اعتبار بخشیدن به احساسات شما و کاهش انزوای اجتماعی کمک کند. همچنین ممکن است به تقویت مهارت های مقابله ای شما کمک کند زیرا آسیب پذیری را در یک محیط اجتماعی تمرین می کنید.