آیا سن بر سلامت پوست سر تأثیر می‌گذارد؟

علل مشکلات پوست سر چیست و چگونه آنها را درمان کنیم؟/ love magazine

باید در مورد مشکلات رایج پوست سر که با آن روبرو هستیم آگاهی بیشتری وجود داشته باشد. این مسائل ممکن است به دلیل سلامت و نگهداری نامناسب پوست سر ایجاد شود. برخی از اختلالات پوست سر باعث التهاب جدی می‌شود که منجر به ریزش مو می‌شود. هنگامی که این شرایط پوست سر و محرک های آنها را درک کردید، می‌توانید درمان مناسب برای رفع آنها را پیدا کنید.

به خواندن ادامه دهید تا در مورد 11 مشکل مهم پوست سر که ممکن است با آن مواجه شوید، علل آنها، درمان هایی که باید در نظر بگیرید و نکاتی برای سالم نگه داشتن مو و پوست سر خود بیشتر بدانید.

انواع مشکلات پوست سر

1- شوره سر:

شوره سر یک اختلال شایع پوست سر است که تقریباً همه را بدون در نظر گرفتن سن و جنسیت درگیر می‌کند. این بیماری عمدتاً افراد را در سنین بلوغ و میانسالی تحت تأثیر قرار می‌دهد. شوره سر عمدتاً پوست سر را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث پوسته پوسته شدن آن بدون التهاب قابل مشاهده می‌شود که گاهی اوقات در صورت عدم درمان می‌تواند به مسائلی مانند خارش پوست سر و ریزش مو تشدید شود.

علل:

این بیماری بیشتر توسط قارچی به نام مالاسزیا فورفور ایجاد می‌شود. شوره سر ممکن است توسط باکتری نیز ایجاد شود. سایر دلایل شوره سر عبارتند از قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید، تکنیک های خشن شانه کردن، شامپو زدن بیش از حد، شرایط آب و هوایی و تجمع کثیفی. استفاده از برخی محصولات آرایشی نیز می‌تواند منجر به شوره سر شود.

علائم:

علائم اصلی شوره سر شامل پوسته های بزرگ سفید یا زرد همراه با خارش زیاد است. پوسته های سفید مایل به زرد ممکن است روغنی یا خشک باشند و فقط روی پوست سر تاثیر می‌گذارد.

گزینه های درمان:

بهترین درمان شوره سر شامل استفاده از شامپوهای ضد شوره است. شامپوهای ضد شوره حاوی اسید سالیسیلیک، پیریتیون روی، سولفید سلنیوم، عوامل کراتینولیتیک، عوامل ضد قارچ ایمیدازول، هیدروکسی پیریدون ها و عوامل طبیعی هستند. این مواد دارای خواص ضد قارچی و ضد میکروبی هستند.

اگر به این فکر می‌کنید که چگونه شوره سر را به طور طبیعی از بین ببرید می‌توانید از داروهای طبیعی مانند رزماری همراه با روغن حامل برای کاهش شوره سر نیز استفاده کنید.

2- درماتیت سبورئیک:

درماتیت سبورئیک بر نواحی سبوره ای بدن که چربی بیشتری تولید می‌کنند از جمله صورت، سینه و پوست سر تأثیر می‌گذارد و شبیه شوره سر است اما چند تفاوت دارد. شوره سر فقط روی پوست سر تأثیر می‌گذارد در حالی که SD روی سایر قسمت های بدن نیز تأثیر می‌گذارد. SD معمولا با پوسته پوسته شدن، آکنه و التهاب پوست سر و خارش مشخص می‌شود و غالباً در سه دوره سنی سه ماه اول پس از تولد، بلوغ و در بزرگسالی بین سنین 40 تا 60 سالگی مشاهده می‌شود. همچنین نوعی اگزما محسوب می‌شود.

علل:

یکی از دلایل اصلی درماتیت سبورئیک تولید بیش از حد سبوم است. علت دیگر ممکن است هورمون ها باشند. قابل توجه است که به نظر می‌رسد مردان نسبت به زنان بیشتر مستعد ابتلا به SD هستند. این نشان می‌دهد که ممکن است بین هورمون هایی مانند آندروژن و بروز SD رابطه وجود داشته باشد.

مالاسزیا فورفور که به عنوان عامل ایجاد شوره سر شناخته می‌شود ممکن است مسئول SD باشد. همچنین به نظر می‌رسد SD در افراد مبتلا به شرایط پزشکی مانند لنفوم و HIV/AIDS شایع است.

همچنین به نظر می‌رسد ارتباطی بین SD و اختلالات عصبی و روانپزشکی مانند بیماری پارکینسون، پارکینسونیسم ناشی از نورولپتیک، دیسکینزی دیررس، آسیب مغزی تروماتیک، صرع، فلج عصب صورت، آسیب نخاعی و افسردگی خلقی، پانکراتیت مزمن الکلی و ویروس هپاتیت C وجود دارد.

SD ممکن است در افراد مبتلا به اختلالات مادرزادی مانند سندرم داون نیز مشاهده شود. همچنین ممکن است با گیرندگان پیوند عضو مرتبط باشد. درماتیت سبورئیک ممکن است به دلیل داروهایی مانند گریزئوفولوین، اتیونامید، بوسپیرون، هالوپریدول، کلرپرومازین، IL-2، اینترفرون-α، متیل دوپا و پسورالن ایجاد شود. کمبود پیریدوکسین، روی، نیاسین و ریبوفلاوین نیز ممکن است باعث SD شود.

علائم:

با پوسته پوسته شدن، التهاب و خارش مشخص می‌شود. پوسته های مشاهده شده به رنگ زرد متمایل به سفید هستند و ممکن است روغنی یا خشک باشند. پلاک های چرب اریتماتوز ممکن است در مناطقی با تولید روغن بالا مشاهده شوند. ضایعات مشاهده شده در طول SD بسیار متقارن هستند.

درماتیت سبورئیک الگوی فصلی دارد و معمولاً در زمستان ها مشاهده می‌شود. افزایش ویژگی های SD به دلیل کمبود خواب و استرس رخ می‌دهد. SD در بزرگسالان ممکن است به عنوان یک بیماری مزمن یا عود کننده ظاهر شود. قرمزی و تحریک ممکن است زمانی که SD با عفونت باکتریایی ثانویه ظاهر می‌شود، مشاهده شود.

گزینه های درمان:

محصولات ضد قارچی و ضد التهابی مانند شامپوها، فوم ها و لوسیون ها برای درمان درماتیت سبورئیک روی پوست سر استفاده می‌شوند. از عوامل ضد قارچی استفاده شده در این محصولات می‌توان به پیریتیون روی و سولفید سلنیوم اشاره کرد.

داروهایی مانند کتوکونازول و بیفونازول و شامپوهای سیکلوپیروکس اولامین ممکن است برای درمان SD تجویز شوند. کورتیکواستروئیدهای ضد التهابی موضعی مانند بتامتازون دی پروپیونات و فلوسینولون ممکن است برای درمان درماتیت سبورئیک پوست سر استفاده شود.

شامپو 4 درصد قطران زغال سنگ ممکن است به عنوان یک درمان ضد قارچی و ضد التهابی استفاده شود. همچنین تولید سبوم را کاهش می‌دهد. همچنین ممکن است داروهای خوراکی مانند ایتراکونازول و تربینافین تجویز شود.

3- درماتیت آتوپیک:

درماتیت آتوپیک شایع ترین نوع اگزما است. این یک بیماری التهابی مزمن و عود کننده پوست است که بر پوست سر تأثیر می‌گذارد. گفته می‌شود که این بیماری یک پنجم افراد را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. تقریباً 50٪ از افراد مبتلا به اگزمای پوست سر در اولین سال پس از تولد علائم را نشان می‌دهند و حدود 95٪ علائم قابل مشاهده قبل از 5 سالگی دارند. این بیماری تقریباً 9.6 میلیون کودک و 16.5 میلیون بزرگسال را تنها در آمریکا تحت تأثیر قرار می‌دهد. درماتیت آتوپیک اغلب روی پوست سر در نوزادان مشاهده می‌شود.

علل:

در درماتیت آتوپیک سیستم ایمنی دچار اختلال و بیش فعالی می‌شود. با این حال آنچه باعث تحریک سیستم ایمنی در اینجا می‌شود هنوز به طور کامل درک نشده است. سیستم ایمنی آسیب دیده باعث التهاب می‌شود که به عملکرد سد پوستی آسیب می‌رساند و باعث خشکی و خارش پوست می‌شود.

افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک یک جهش ژنی را نشان داده بودند که بر تولید فیلاگرین تأثیر می‌گذارد (فیلاگرین پروتئینی است که عملکرد سد پوستی سالم را حفظ و تنظیم می‌کند). به دلیل کاهش محتوای فیلاگرین پوست رطوبت خود را از دست می‌دهد و می‌تواند به باکتری ها، قارچ ها و ویروس ها اجازه ورود پیدا کند و باعث عفونت یا التهاب شود.

تحقیقات ارتباط بین درماتیت آتوپیک و تب یونجه و آسم را نشان می‌دهد. افراد مبتلا به تب یونجه یا آسم معمولاً به درماتیت آتوپیک مبتلا می‌شوند.

مطالعات نشان می‌دهد که درماتیت آتوپیک و استرس اکسیداتیو ارتباط دارند. همچنین ممکن است درماتیت آتوپیک به دلیل عوامل محیطی و ژنتیکی ایجاد شود و توسط مسائل زیست محیطی مانند قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش، آلاینده های هوا و تغییرات در سطح ازن تشدید می‌شود. درماتیت آتوپیک همچنین ممکن است توسط عفونت ها، استرس و آلرژی های غذایی ایجاد شود.

علائم:

پوست خشک و مستعد خارش می‌شود و راش هایی که در رنگ پوست های تیره به رنگ بنفش، قهوه ای یا خاکستری و در پوست های روشن قرمز به نظر می‌رسند. فرد ممکن است دچار عفونت های پوستی و ضایعات خشک شود. همچنین پاپول ها یا وزیکول های اسفنجی در موارد شدید ایجاد می‌شوند. ضخیم شدن پوست، خطوط قابل مشاهده پوست، هایپرپیگمانتاسیون و تغییر رنگ ممکن است در شرایط مزمن مشاهده شود.

عوارض:

درماتیت آتوپیک سد پوست را در برابر سایر عفونت های باکتریایی، ویروسی و قارچی باز می‌گذارد و منجر به عفونت می‌شود. استافیلوکوکوس اورئوس که به عنوان عامل آکنه شناخته می‌شود، معمولاً با درماتیت آتوپیک مشاهده می‌شود. افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک همچنین کمبود تولید ضد میکروبی دارند و ممکن است به عفونت‌های قارچی مانند تبخال مبتلا شوند که ممکن است گسترش یافته و روی پوست سر تأثیر بگذارد. قارچ Malassezia همچنین ممکن است شعله ور شدن درماتیت آتوپیک را تشدید کند.

درمان ها:

اگرچه هیچ درمان قطعی برای درماتیت آتوپیک وجود ندارد اما چند پیشنهاد درمانی می‌تواند به کاهش شعله ور شدن و به حداقل رساندن مدت و شدت بیماری کمک کند.

• برای جلوگیری از هر گونه جوش مطمئن شوید که پوست شما خشک نیست. از کرم های مرطوب کننده، لوسیون ها و سایر نرم کننده ها برای آبرسانی به پوست خود استفاده کنید.
• استفاده از محصولات حاوی عوامل تحریک کننده مانند آلرژن ها را متوقف کنید.
• از استفاده از لباس های غیر پنبه ای مانند پشم که ممکن است بیماری درماتیت آتوپیک را تشدید کند خودداری کنید.
• حمام های گرم طولانی نداشته باشید زیرا ممکن است پوست شما را خشک کنند. پوست خود را بلافاصله بعد از حمام مرطوب کنید تا آبرسانی شود و عملکرد سد پوستی افزایش یابد.
• از صابون ها و مواد شوینده تند خودداری کنید.
• کورتیکواستروئیدها ممکن است برای مدیریت درماتیت آتوپیک تجویز شوند.
• اگزمای حاد یا مزمن ممکن است به داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی و فتوتراپی (PUVA) نیاز داشته باشد.

4- پسوریازیس:

پسوریازیس یک بیماری التهابی مزمن پوستی است که پوست سر را تحت تاثیر قرار می‌دهد و ممکن است در هر سنی رخ دهد، اگرچه شروع عمده آن بین سنین 20 تا 60 سالگی رخ می‌دهد. همچنین ممکن است به تنهایی یا همراه با سایر اشکال پسوریازیس ایجاد شود و باعث ریزش موی برگشت‌پذیر یا غیرقابل برگشت شود. تحقیقات نشان می‌دهد که پسوریازیس پوست سر اثر ناتوان‌کننده‌ای بر افراد دارد که اغلب منجر به استرس اجتماعی و عاطفی می‌شود.

علل:

اگرچه علت دقیق پسوریازیس هنوز مشخص نشده است اما چند عامل احتمالی مانند استعداد ژنتیکی و تغییرات سیستم ایمنی نیز ممکن است باعث پسوریازیس شود. سایر عوامل داخلی و خارجی مانند آفتاب سوختگی، داروهای سیستمیک، استرس، ضربه خفیف و عفونت نیز ممکن است باعث پسوریازیس شوند.

علائم:

• پلاک های اریتماتوز به خوبی مشخص شده اند
• فلس های ضخیم نقره ای و سفید
• ضایعات قرمز ضخیم در امتداد خط مو یا نواحی اطراف آن (پیشانی، گردن خلفی و گوش)
• خارش شدید
• فلس ها ممکن است مانند شوره سر بریزند
• ریزش مو

درمان:

شامپوهای اسید سالیسیلیک و کلوبتازول پروپیونات 05% با فعالیت کراتولیتیک، معمولاً اولین خط دفاعی در درمان پسوریازیس هستند. آنها جذب سایر داروهای موضعی مانند کورتیکواستروئیدها را افزایش می‌دهند.

محصولات موضعی حاوی 5-10٪ اسید سالیسیلیک، 5-20٪ محلول قطران زغال سنگ یا 0.01-3٪ کرم آنترالین ممکن است استفاده شود. با این حال استفاده از قطران زغال سنگ روی مو توصیه نمی‌شود زیرا ممکن است عوارض نامطلوبی داشته باشد. برای شفافیت در همین مورد با پزشک خود مشورت کنید.

کورتیکواستروئیدهای موضعی نیز در درمان پسوریازیس استفاده می‌شود. همچنین ممکن است از مشتقات ویتامین D برای درمان استفاده شود. 50 میلی لیتر محلول کلسیپوتریول دو بار در روز برای درمان پسوریازیس استفاده می‌شود.

درمان های سیستمیک ممکن است به مدیریت پسوریازیس کمک کند. داروهای سیستمیک خوراکی مانند Apremilast ممکن است به طور موثر مورد استفاده قرار گیرند.

5- فولیکولیت:

این یک وضعیت التهابی فولیکول مو است. همچنین به آن نوعی آلوپسی زخمی گفته می‌شود که عمدتاً بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. مشخصه آن پاپول‌های قرمز، جوش‌های ملتهب و ضایعات پوسته‌ای است. حتی می‌توانند ترکیده و باعث خارج شدن خون و چرک از برجستگی ها شوند. فولیکولیت می‌تواند در پوست سر، صورت و گردن ظاهر شود. زیرمجموعه های متعددی از این وضعیت وجود دارد مانند فولیکولیت عفونی، فولیکولیت غیر عفونی و پری فولیکولیت. فولیکولیت معمولا در مردان مشاهده می‌شود.

علل:

علت اصلی فولیکولیت نامشخص است اما گفته می‌شود که ناشی از التهاب گرانولوسیت هایی است که باعث التهاب در فولیکول های مو و پوست سر می‌شود. همچنین ممکن است ناشی از عفونت های باکتریایی، ویروسی و قارچی باشد. معمولاً مشخص شده است که توسط باکتری استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می‌شود. همچنین ممکن است ناشی از بیماری های غیر عفونی باشد. سایر علل فولیکولیت عبارتند از عرق، کثیفی، باکتری ها و عفونت های قارچی.

علائم:

• برجستگی های قرمز روی پوست سر
• ضایعات پوسته ای در اطراف مناطق آسیب دیده
• مناطق آسیب دیده ممکن است دارای مرزهای قرمز و ملتهب باشند
• ضایعات با پوسته های هموراژیک
• پوسته های متورم
• برجستگی های پر از چرک
• لکه های طاس که ممکن است افزایش یافته و منجر به ریزش موی دائمی شوند

درمان:

برای کاهش عفونت های باکتریایی باید روزانه از شامپوهای ضد میکروبی استفاده کرد. درمان آنتی بیوتیکی سیستمیک با کلاریترومایسین یا داکسی سایکلین ممکن است برای حدود 4 تا 8 هفته تجویز شود. یک درمان آنتی بیوتیکی موثر ترکیبی از کلیندامایسین 300 میلی گرم با ریفامپیسین 300 میلی گرم است که می‌تواند برای 6 تا 12 هفته تجویز شود. همچنین ممکن است داروی ضدالتهابی داپسون (50 میلی گرم) تجویز شود.

در برخی موارد ضایعات و تافت های موی اطراف ممکن است با جراحی برداشته شوند و ممکن است همراه با آن آنتی بیوتیک های خوراکی محلول های ضد التهابی و ضد باکتریایی نیز تجویز شود. نور درمانی فتودینامیک نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

6- شپش:

آلودگی به شپش (پدیکولوزیس) توسط شپش سر (Pediculus capitis) ایجاد می‌شود. این شپش ها موجودات کوچک بدون بال هستند که معمولاً 2 تا 4 میلی متر طول دارند و روی پوست سر انسان زندگی می‌کنند و با مکیدن خون از پوست سر زنده می‌مانند. آلودگی به شپش می‌تواند آزاردهنده باشد زیرا منجر به خارش پوست سر می‌شود. هر شپش ماده بالغ می‌تواند روزانه 3 تا 5 تخم به مدت یک ماه بگذارد. حدود یک ماه طول می‌کشد تا تخم ها بیرون بیایند و بالغ شوند. از این رو با آلودگی شپش باید به سرعت مقابله شود.

شپش بزاق ترشح می‌کند که باعث خارش پوست سر می‌شود. شپش عمدتاً از طریق تماس مستقیم از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. آنها نمی‌توانند بیش از 3 تا 4 روز بدون ساکن شدن در پوست سر دوام بیاورند زیرا برای زنده ماندن به خون نیاز دارند. تخم ها به ساقه های مو متصل می‌شوند. شپش معمولاً در پشت گوش و نزدیک به پشت گردن یافت می‌شود.

علل:

شپش سر فقط از طریق تماس مستقیم (سر به سر) قابل انتقال است و ممکن است از طریق تماس با روبالشی، کلاه و سایر لوازم جانبی سر منتقل شود.

علائم:

شپش ها در پوست سر، عمدتاً در پشت گوش و پشت گردن دیده می‌شوند و باعث خارش می‌شوند. خارش فقط در پوست سر حساس پس از 4 هفته از شروع آلودگی ایجاد می‌شود. شپش ممکن است به ابروها و مژه ها نیز سرایت کند.

درمان ها:

موها را با روغن، آب یا نرم کننده آبرسانی کنید. از یک شانه ظریف برای شانه زدن روی موها استفاده کنید و هرگونه شپش را از بین ببرید. این کار را حدود چهار بار تکرار کنید تا حذف شپش تایید شود. ممکن است از حشره کش های موضعی مانند پیرترین، پرمترین 1% و لیندان استفاده شود. تحقیقات نشان می‌دهد که پرمترین، مالاتیون و پیرترین‌های هم‌افزون به‌طور مؤثر آلودگی‌های شپش سر را درمان می‌کنند.

شامپوهای مبتنی بر پرمترین در دسترس هستند که باید طبق دستورات متخصص پوست از آنها استفاده کنید. درمان های جایگزین مانند سس مایونز، وازلین، روغن زیتون، مارگارین وان و ژل موی غلیظ ممکن است به مدیریت شپش سر کمک کند. شواهد علمی بسیار کمی برای حمایت از استفاده از مواد طبیعی برای از بین بردن شپش وجود دارد. با این حال شواهد حکایتی کافی وجود دارد که نشان می‌دهد در حالی که شپش ممکن است از بین نرود اما ممکن است با استفاده از درمان های طبیعی آن ها را مدیریت (کاهش) کرد. روغن‌های ضروری مانند روغن درخت چای ممکن است به کاهش آلودگی به شپش نیز کمک کند.

7- خشکی پوست سر:

پوست سر خشک با خارش و پوسته پوسته شدن مشخص می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که پوسته پوسته شدن پوست سر عمدتاً در اثر فعالیت چربی ایجاد می‌شود. عواملی مانند شرایط آب و هوایی، تولید نامتعادل سبوم و بهداشت نامناسب ممکن است باعث خشک شدن پوست سر شوند. خشکی پوست سر نیز می‌تواند ناشی از شرایط پزشکی مانند پسوریازیس و اگزما باشد که معمولاً با پوسته های کوچک سفید مشخص می‌شود.

علل:

تحقیقات نشان می‌دهد که پوسته پوسته شدن روی پوست سر عمدتاً به دلیل فعالیت چربی ایجاد می‌شود. غدد چربی سبوم تولید می‌کنند که یک روغن پیچیده حاوی تری گلیسیرید و اسیدهای چرب، استرهای موم، اسکوالن، استرهای کلسترول و کلسترول است. وقتی سبوم کمتری ترشح می‌شود، پوست سر پوسته پوسته می‌شود.

یکی دیگر از دلایل خشکی پوست سر می‌تواند استفاده بیش از حد از شامپوهایی باشد که ممکن است موهای شما را خشک کند.
استفاده بیش از حد از آب داغ روی پوست سر نیز باعث خشکی آن می‌شود.

عفونت های قارچی و باکتریایی، گرما یا سرمای بیش از حد، آسیب حرارتی ناشی از استفاده بیش از حد از ابزارهای آرایشی و همچنین رنگ های مو به دلیل استفاده از مواد شیمیایی می‌توانند پوست سر را کم آب کنند و باعث خشکی پوست سر شوند.

علائم:

پوست سر خشک می‌تواند باعث ایجاد پوسته های کوچک سفید شود. این پوسته های سفید ممکن است همراه با قرمزی یا برجستگی های کوچک روی پوست سر نیز دیده شوند.

درمان:

بهترین درمان برای پوست سر خشک این است که پوست سر را با نرم کننده ها، روغن ها و ماسک های مو مرطوب کنید. همچنین می‌توانید بسته ها و ماسک های آبرسان مو را امتحان کنید.

8- کچلی:

این عارضه معمولاً کرم حلقوی پوست سر نیز نامیده می‌شود. کچلی یک بیماری قارچی پوست سر است و فقط در کودکان پیش از بلوغ و اخیراً در زنان یائسه مشاهده می‌شود. این می تواند با قرار گرفتن در معرض سلول های پوسته پوسته شده گسترش یابد. همچنین می‌تواند توسط افراد، حیوانات یا خاک منتقل شود و ممکن است التهابی یا غیر التهابی باشد.

علل:

معمولاً توسط قارچ هایی به نام درماتوفیت ایجاد می‌شود. سه دسته از درماتوفیت ها از جمله Microsporum، Trichophyton و Epidermophyton وجود دارد. میکروسپوروم و تریکوفیتون بر فولیکول های مو تاثیر می‌گذارند. این درماتوفیت ها برای استخراج کراتین و رشد به فولیکول های مو نفوذ می‌کنند. از آنجایی که کچلی ناشی از عفونت قارچی است، تنها از طریق تماس مستقیم با افراد، حیوانات یا خاک آلوده در افراد ایجاد می‌شود.

علائم:

• کچلی التهابی ممکن است به صورت پوسچول یا آبسه های گسترده ظاهر شود.
• یک توده دردناک به نام کریون ممکن است در شرایط التهابی ایجاد شود.
• آلوپسی و لنفادنوپاتی حساس گردنی ممکن است رخ دهد.
• کچلی غیر التهابی به صورت لکه های گرد یا بیضی شکل آلوپسی ظاهر می‌شود.
• پوسته پوسته شدن ظریف ممکن است در شرایط غیر التهابی ظاهر شود.
• عفونت اکتوتریکس ممکن است به صورت اسپور در خارج از ساقه مو ظاهر شود که باعث شکستگی کوتیکول در نزدیکی پوست سر می‌شود.
• عفونت‌های اندوتریکس (عفونت‌هایی که وارد سلول‌های مو می‌شوند) باعث می‌شوند تا هاگ‌ها از داخل قشر مو را تحت تأثیر قرار دهند. این منجر به آلوپسی نقطه سیاه می‌شود. همچنین ممکن است با پوسته پوسته شدن یا التهاب دیده شود.
• برخی از درماتوفیت ها که باعث عفونت اکتوتریکس می‌شوند نیز ممکن است باعث فلورسانس پوست سر شوند.

درمان ها:

عوامل ضد قارچی سیستمیک مانند گریزئوفولوین، ایتراکونازول، فلوکونازول یا تربینافین اغلب برای درمان TC تجویز می‌شوند و درمان تا رشد مجدد مو ادامه می‌یابد. شامپوهای ضد قارچ حاوی پیریتیون روی، سلنیوم سولفید یا کتوکونازول باید توسط بیمار و اعضای خانواده او برای جلوگیری از عفونت مجدد استفاده شود. هنگامی که منبع عفونت (حیوانی یا انسانی) پیدا شد، ممکن است از مکمل های ضد قارچ خوراکی برای درمان استفاده شود.

9- خارش:

خارش یک علامت رایج است که در بیماری های مختلف پوستی و اختلالات سیستمیک دیده می‌شود. خارش پوست سر می‌تواند بسیار تحریک کننده و تشدید کننده باشد که منجر به کبودی می‌شود.

چهار نوع خارش پوستی، نوروپاتیک، نوروژنیک و سایکوژنیک وجود دارد. خارش نوروپاتیک در مسیر عصب آوران، در اثر آسیب سیستم عصبی ایجاد می‌شود و اغلب در نورالژی هرپس، مولتیپل اسکلروزیس و تومورهای مغزی مشاهده می‌شود و بدون ایجاد اختلال در عملکرد عصبی یا انحطاط از مرکز منشا می‌گیرد.

علل:

خارش ممکن است به دلیل شوره سر، گال، سرطان پوست و سایر عفونت ها و بیماری های پوست سر ایجاد شود. هیستامین ها نیز به عنوان عامل خارش شناخته شده اند. هیستامین یک ماده شیمیایی است که در سلول های بدن یافت می‌شود و باعث واکنش های نامطلوب مانند آبریزش بینی یا آلرژی می‌شود.

سروتونین، یک ترکیب آمین در پلاکت ها نیز باعث خارش می‌شود. یک انتقال دهنده عصبی به نام استیل کولین شناخته شده است که باعث شعله ور شدن علائم مانند خارش می‌شود و فیبرهای خاصی را تشدید می‌کند (که در بدن فیبرهای C نیز نامیده می‌شود). خارش فقط در بیماران آتوپیک مشاهده می‌شود.

پروستاگلاندین ها (ترکیبات با اثرات هورمون مانند) نیز ممکن است باعث خارش پوست سر شوند. برخی از گیاهان پوشیده شده در گیاه گاوی ممکن است باعث خارش شوند. آنها موهای خاردار روی غلاف های بیرونی دارند که می‌توانند به انسان و حیوانات نفوذ کنند.

عوامل مکانیکی مانند گرما و خشکی پوست سر، برخی از بیماری های سیستمیک، داروهای ضد بارداری خوراکی، انسداد صفراوی خارج کبدی (انسداد صفرا از کبد به مجرای روده)، هپاتیت نیز ممکن است منجر به خارش شوند. بیماری های خون ساز مانند پلی سیتمی ورا، بیماری هوچکینز، مولتیپل میلوما، ماستوسیتوزیس و کم خونی فقر آهن ممکن است باعث خارش پوست سر شوند.

علائم:

• احساس خارش مداوم
• خارش منجر به قرمزی می‌شود
• ممکن است التهاب داشته باشد
• خاراندن تا حد درد برای تسکین
• خارش ممکن است باعث ایجاد اسکار و ضایعات شود
• پلاک های لیکن شده (ضخیم و چرمی) روی پوست سر
• ناخن های اریب به دلیل خراش بیش از حد
• ضایعات پوستی اولیه با ضایعات ثانویه ناشی از خاراندن

درمان ها:

بسته به شرایط پوست سر که باعث آن می‌شود، درمان ها متفاوت خواهد بود. اگرچه ممکن است قرص های ضد خارش تجویز شود اما ممکن است برای همه موثر نباشد. نرم کننده هایی مانند ژل نفتی پوست سر را هیدراته کرده و از خشکی پوست سر که ممکن است باعث خارش شود جلوگیری می‌کند.

از حمام داغ خودداری کنید و از شامپوها و صابون های ملایم استفاده کنید. از محرک های تماسی و لباس های غیر پنبه ای مانند کلاه های پشمی خودداری کنید. کمپرس یخ و آب سرد خارش را تسکین می‌دهد. آنتی هیستامین ها منجر به آرام شدن خارش می‌شوند و ممکن است از خاراندن بیش از حد جلوگیری کنند. با این حال آنها برای همه کار نمی‌کنند.

درمان های موضعی مانند کورتیکواستروئیدها، کرم کپسایسین و منتول، محلول های آسپرین، محلول های اسید سالیسیلیک و فنل ممکن است برای درمان خارش استفاده شود. درمان UVB و تحریک میدان پوستی نیز ممکن است برای درمان خارش استفاده شود.
سایر عوامل موضعی مانند گاباپنتین، تالیدومید، داروهای ضد افسردگی، آنتاگونیست گیرنده اپیوئیدی کاپا، فلوکستین و کلستیرامین نیز ممکن است استفاده شوند.

10- زخم:

زخم ها توده ها یا برجستگی های کوچکی هستند که به دلیل بسیاری از بیماری های پوستی مانند فولیکولیت، درماتیت سبورئیک و بسیاری از مشکلات پوست سر که در بالا ذکر شد، روی پوست سر ایجاد می‌شوند و گاهی ممکن است این برجستگی ها با خون یا چرک پر شده و حتی بترکند. این زخم ها ممکن است دردناک باشند و حتی ممکن است باعث التهاب، ضایعات یا اسکار شوند.

علل:

این زخم ها معمولا به عنوان نشانه ای از سایر بیماری های پوستی ظاهر می‌شود.

علائم:

• توده ها یا برجستگی های کوچک
• سرخی
• ضایعات
• جای زخم
• ممکن است التهاب داشته باشد

درمان ها:

درمان‌ها برای شرایط پوست سر که باعث ایجاد زخم می‌شوند بسیار خاص هستند.

11- لیکن پلان:

لیکن پلان یک بیماری التهابی پوستی مداوم است که می‌تواند قسمت های مختلف بدن از جمله پوست سر را تحت تاثیر قرار دهد. این وضعیت عمدتاً در افراد بین 30 تا 70 سال مشاهده می‌شود و میزان بروز آن در زنان بیشتر است.

علل:

تصور می‌شود که این وضعیت ناشی از یک پاسخ خودایمنی به یک آلرژن یا عفونت ویروسی است که سیستم ایمنی را برای حمله به سلول‌های سالم پوست تحریک می‌کند.

علائم:

• خارش پوست سر
• برجستگی های قرمز یا زرد خاکستری
• ریزش مو
• احساس سوزش یا درد
• حساسیت پوست سر
• پوسته پوسته شدن

درمان:

کورتیکواستروئیدهای موضعی، مهارکننده های موضعی کلسینئورین، آنتی هیستامین ها و فتوتراپی می‌تواند موثر باشد. در موارد شدید ممکن است به کورتیکواستروئیدهای سیستمیک یا سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی نیاز باشد.

بهداشت پوست سر را رعایت کنید و از محرک های احتمالی اجتناب کنید. هنگام محافظت از پوست سر در برابر این شرایط، سلامت پوست سر مهم است. این مشکلات ممکن است ناشی از پوست سر ناسالم باشد. برخی از این مسائل مانند شوره سر ممکن است پوست سر را غیربهداشتی کند.

سلامت پوست سر

پوست سر ناسالم حفره های سطحی، زبری، سفتی کوتیکول یا شکستگی را نشان می‌دهد. همچنین ممکن است آسیب اکسیداتیو ناشی از رادیکال های آزاد وجود داشته باشد. عواملی مانند شرایط محیطی، کثیفی، مسدود شدن منافذ، باقیمانده محصول، شستشوی نامنظم مو و مراقبت نامناسب از مو می‌تواند به سلامت پوست سر آسیب برساند. پوست سر غیربهداشتی بیشتر مستعد عفونت است.

آیا سن بر سلامت پوست سر تأثیر می‌گذارد؟

پوست شما با سالها تغییر پیر می‌شود. این باعث می‌شود پوست سر در برابر برخی از شرایط ذکر شده در بالا آسیب پذیر شود. پیری پوست سر اغلب به دلیل وجود مو دیده نمی‌شود اما با گذشت زمان پوست سر رنگ پریده و خشک می‌شود. پوست سر طاس نشانه های بیشتری از پیری مانند پوست پیر شده، رنگدانه های نامنظم، چین و چروک، آتروفی و ​​تلانژکتازی را نشان می‌دهد.

همچنین ممکن است خطر ابتلا به بیماری های بدخیم پوستی مانند کراتوز اکتینیک، کارسینوم سلول بازال و کارسینوم سلول سنگفرشی را داشته باشند. الاستوز خورشیدی (تخریب بافت الاستیک در پوست سر) ممکن است منجر به آلوپسی آندروژنیک شود.

به دلیل تولید بیش از حد رادیکال های آزاد، استرس اکسیداتیو در پوست سر افزایش می‌یابد و این بر سلول های بنیادی که تولید مو و رنگدانه مو را کنترل می‌کنند، تأثیر می‌گذارد. پیری پوست سر ممکن است در نهایت منجر به ریزش مو شود.

نکات مراقبت از پوست سر

موهای خود را حداکثر دو بار در هفته بشویید. شستن زیاد یا کم موها ممکن است منجر به خشکی یا چربی شود. شستن موها با شامپو دو بار در هفته همه کثیفی ها و اثرات آلودگی روزانه را از بین می‌برد.

از محصولات مراقبت از مو که مناسب پوست سر شما هستند استفاده کنید. به طور مرتب موها و پوست سر خود را چرب کنید و آن را ماساژ دهید زیرا جریان خون را بهبود می‌بخشد. همچنین به باز کردن منافذ پوشیده شده توسط کثیفی و بقایای محصول کمک می‌کند.

نرم کننده را به پوست سر نزنید زیرا نرم کننده ها حاوی موادی در مقادیر غلیظ هستند که ممکن است باعث تحریک پوست سر یا سایر عوارض جانبی شوند.  موهای خود را به آرامی شانه کنید و مطمئن شوید که شانه فقط به آرامی پوست سر را لمس می‌کند.
در صورت مشاهده هرگونه تحریک پوست سر، قرمزی، شوره سر شدید (حتی پس از استفاده از شامپوهای ضد شوره) و التهاب، لطفاً با متخصص پوست مشورت کنید.

کلام آخر

حفظ سلامت پوست سر برای جلوگیری از بسیاری از مشکلات پوست سر مانند شوره سر، درماتیت سبورئیک، درماتیت آتوپیک، پسوریازیس، فولیکولیت، آکنه پوست سر، بثورات پوستی سر و شپش ضروری است. مراقبت نامناسب از مو و شرایط محیطی ممکن است منجر به عفونت‌های پوست سر شود. با این حال شستن موهای خود حداکثر دو بار در هفته، استفاده از محصولات مراقبت از موی مناسب که برای نوع موی شما مناسب است و چرب کردن پوست سر و مو به طور منظم ممکن است به سلامت پوست سر و مو کمک کند. بنابراین بهداشت پوست سر را رعایت کنید و در صورت بروز هرگونه عفونت پوست سر با پزشک خود مشورت کنید.

علل مشکلات پوست سر علل مشکلات پوست سر علل مشکلات پوست سر علل مشکلات پوست سر علل مشکلات پوست سر علل مشکلات پوست سر علل مشکلات پوست سر علل مشکلات پوست سر علل مشکلات پوست سر